Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/2984 Esas 2019/10751 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2984
Karar No: 2019/10751
Karar Tarihi: 12.11.2019

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/2984 Esas 2019/10751 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın taksirle öldürme suçundan mahkumiyetine karar verilmiş, ancak sanık müdafii tarafından temyiz edilmiştir. Sanık müdafiinin savunması doğrultusunda, sanık kusursuz olduğu, yasal hız limitlerini aşılmadığı ve kazadan önce fark ettiği için elinden geleni yaptığı ancak motosiklet üzerindeki kişiyi engelleyemediği belirtilmiştir. Hüküm açıklanmadan geri bırakılması itirazı reddedilmiş, ancak hükümden dolayı yapılan itirazlarda hüküm gerekçesindeki eksiklikler sebebiyle itirazların kabul edilmesi gerektiği kararlaştırılmıştır. Hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulama maddesi hatalı belirtilmiştir. Kararda, TCK'ın 85/1, 62/1, 50/1-a, 52/4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet kararı verildiği belirtilmektedir.

12. Ceza Dairesi 2018/2984 E. , 2019/10751 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle öldürme
Hüküm :TCK’nın 85/1, 62/1, 50/1-a, 52/4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sanığın kusursuz olduğuna, sanığın kazadan 500-600 metre geride radar kontrolüne girdiğine, herhangi bir yaptırımla karşılaşmadığına, sanığın yasal hız limitleri dahilinde seyrettiğine, sanığın yolun sağındaki araçlar nedeniyle motosiklet üzerindeki kişiyi son anda farkettiğine, farketmesiyle frene basmasının bir olduğuna, sanığın elinden geleni yapmasına rağmen aracın yönünü değiştiremediğine, ölen yakınlarının da şikayetçi olmadığına, hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükmünün uygulanmamasına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-CMK"nın ""Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar"" başlıklı 230. maddesinin 1-d bendinde; cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği düzenlemesine yer verilmiş; yine Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 27.09.2018 tarihli ve 2015/4-1163 Esas-2018/382 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere; hüküm bölümünde CMK"nın 230. ve 232. maddeleri uyarınca cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adli para cezası veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına ya da bu hususlara ilişkin taleplerin kabul veya reddine ait dayanakların açıkça gösterilmesi zorunluluğu bulunmakta olup; dosya içeriğine göre, lehe hükümler istemi bulunan sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının TCK"nın 50. maddesi hükmüne göre adli para cezasına çevrilmesine karar verilmiş olmakla birlikte, hapis cezasının ertelenmesinin düzenlendiği TCK"nın 51. maddesi hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı karar yerinde tartışılmadan hüküm kurulması suretiyle CMK"nın 230/1-d maddesine aykırı davranılması;
2-Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulama maddesinin TCK"nın 50/4 maddesi delaletiyle TCK"nın 50/1-a maddesi yerine TCK"nın 50/1-a. maddesi olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA; 12.11.2019 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.