Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2014/16809 Esas 2015/6788 Karar Sayılı İlamı

19. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/16809
Karar No: 2015/6788
Karar Tarihi: 07.05.2015

Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2014/16809 Esas 2015/6788 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine yönelik verilen hüküm davalılar vekilince temyiz edildi. Yerel mahkemenin verdiği kısa kararda “davanın kısmen kabulü ile 198.915,09 TL’nin davalılardan dava tarihinden itibaren avans faizi ile tahsiline” denildiği, ancak gerekçeli kararda “müştereken ve müteselsilen tahsili” şeklinde ifade kullanıldığı belirlendi. Bu durum, HMK’nın 298/2 maddesine aykırılık oluşturduğundan, hükmün bozulması gerektiği kararlaştırıldı. Ayrıca, hassasiyet göstermesi gereken mahkemenin yeniden ele alarak kararında değişiklik yapması da usul ve yasaya aykırı bulundu. Sonuç olarak hüküm bozuldu ve davanın diğer temyiz itirazlarına yer olmadığına karar verildi. Kanun maddeleri olarak HMK’nın 298/2 maddesi ve 1991/7 Esas, 1992/4 Karar Sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu kararı gösterildi.

19. Hukuk Dairesi 2014/16809 E. , 2015/6788 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki tazminat davasının bozma kararına uyularak yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün davalılar vekilince duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine ilgililere çağrı kağıdı gönderilmişti. Belli günde davacı vek. Av. ... ile davalılar vek. Av. ..."nın gelmiş olmalarıyla duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlenildikten ve temyiz dilekçesinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
-KARAR-
Yerel mahkemenin yargılamayı sonuçlandırdığı ve tefhim ettiği kısa kararda, “davanın kısmen kabulü ile 198.915,09 TL’nin davalılardan dava tarihinden itibaren avans faizi ile tahsiline” denildiği halde, gerekçeli kararda, “davanın kısmen kabulü ile 198.915,09 TL’nin davalılardan dava tarihinden itibaren avans faizi ile müştereken ve müteselsilen tahsiline” denilmiştir.
Böylece tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli karar arasında davalıların sorumluluğunun niteliği bakımından çelişki yaratılmıştır. Bu hal, HMK’nın 298/2 maddesine aykırılık oluşturduğundan 10/04/1992 gün 1991/7 Esas, 1992/4 Karar Sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu kararı uyarınca bir hüküm kurulmak üzere hükmün bozulması gerektiği gibi kısa karar tefhim edildikten sonra davadan elini çeken mahkemece dosyanın davacı vekilinin talebi üzerine yeniden ele alınarak kararda değişiklik yapılması da usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre, davalılar vekilinin diğer temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, vekilleri Yargıtay duruşmasında hazır bulunan davalılar yararına takdir edilen 1.100,00 TL duruşma vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalılara verilmesine, peşin harcın istek halinde iadesine, 07.05.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.