MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet
DÜŞÜNCE : Bozma

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mağdurların beyanları, savunma ve dosya içeriğine göre; sanığın, çocukları olan mağdurlar ... ile ..."a yönelik hürriyeti kısıtlama şeklinde bir eylemin bulunmadığı gibi mağdurların defterlerini karalamaları nedeniyle onları bir süre ayakta bekletme şeklindeki eyleminin de 5237 sayılı TCK"nın 232. maddesinde düzenlenen kötü muamele suçunu oluşturacak boyutlara ulaşmadığının ve eşi olan mağdure ... ile tartışmasından sonra mağdurenin evden ayrılmasını engelleme şeklindeki eylemini ise mağdurenin aşamalardaki çelişkili beyanları dışında, cebir, tehdit veya hileyle gerçekleştirdiğine dair delil bulunmadığının anlaşılması karşısında, mevcut haliyle sanığın, eşi ..."ye yönelik sübuta eren eylemi nedeniyle 5237 sayılı TCK"nın 109/1-3e maddesi uyarınca cezalandırılması gerekirken suç vasfının tayininde yanılgıya düşülüp koşulları oluşmadığı halde zincirleme suça ilişkin TCK"nın 43/2. maddesininde tatbiki suretiyle TCK"nın 109/2, 43/2. maddeleri ile hüküm kurulması neticesinde fazla ceza tayini,
Kabule göre de;
Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu eşine ve çocuklarına karşı gerçekleştiren sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 109/3-e. maddesinin uygulanmaması,
Hükümden sonra 24.11.2015 tarihli Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin kısmen iptaline karar verildiğinden, anılan husus nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık ile O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi yarınca BOZULMASINA, 25.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.