Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/24929 Esas 2020/19062 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜM : Mahkumiyet


KARAR

Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, dosya görüşüldü:
1) Temyiz süresi yönünden halen yürürlükte olan 1412 sayılı CMUK"nın 310. maddesi gereğince Cumhuriyet Savcısı tarafından dilekçenin karar tarihinden itibaren bir aylık süresi içinde verilmediği anlaşıldığından, tebliğnameye uygun olarak, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca O Yer Cumhuriyet Savcısının TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2) Sanık müdafisinin temyizinde ise;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen görevi yaptırmamak için direnme eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi başkaca hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak;
TCK"nın 265/1. maddesi uyarınca belirlenen temel cezada, aynı Yasanın 265/3. maddesi uyarınca arttırım yapılırken hesap hatası yapılarak cezanın “8 ay” yerine “9 ay” olarak belirlenmesi, buna göre de aynı Yasanın 43. ve 62. maddelerin bu miktar üzerinden uygulanması sonucunda hapis cezasının “ 8 ay 26 gün” yerine “10 ay” olarak belirlenerek fazla cezaya hükmedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık ... müdafisinin temyiz iddiaları bu nedenle yerinde görüldüğünden, HÜKMÜN BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi delaletiyle 1412 sayılı Kanun"un 322. maddesi uyarınca, temyiz edilen kararın açıklanan noktasının tebliğnameye uygun olarak, TCK’nın 265/1. maddesi gereğince verilen cezanın, aynı Yasanın 265/3. maddesi uyarınca 1/3 oranında arttırılarak 8 ay hapis cezası olarak tesbiti ve uygulamaya göre sonuç hapis cezasının da“ 8 ay 26 güne” indirilmesi biçiminde, HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.