Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/5392 Esas 2016/5924 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/5392
Karar No: 2016/5924
Karar Tarihi: 06.06.2016

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/5392 Esas 2016/5924 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, suç olarak tefeciliğe ilişkin verilen davada sanığın beraat ettiğini açıklamıştır. Dosyaya temyiz başvurusunda bulunulmuş ve incelenmiştir. Hazine vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir çünkü doğrudan zarar görmemiştir. Kovuşturma aşamasında müşteki olarak kabul edilmiş ancak sonradan kabul edilmesi kaldırılan bir başka müşteki vekilinin temyiz istemi kabul edilmiştir. Sanığa yüklenen suçun cezasının üst sınırı göz önünde bulundurularak hükmün BOZULMASINA karar verilmiş ancak yeniden yargılamayı gerektirmediğinden açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE karar verilmiştir.
2279 sayılı Kanunun 17. maddesi ödünç para vermek suretiyle tefecilik suçunu düzenlemektedir. TCK'nın 102/4 ve 104/2. maddeleri ise bu suçun cezasını belirtmektedir. 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi ile 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi hükmün bozulmasına ilişkin olarak önemlidir. CMUK'nın 321. maddesi ise hüküm bozulduğunda yeniden yargılama gerektiğini belirtmektedir. Yeniden yargılama gerektiren bir durum olmaması nedeniyle CMUK'nın 322/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri uygulanarak kamu davasının zam

5. Ceza Dairesi 2014/5392 E. , 2016/5924 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Beraat

Mahalli mahkemece verilen hüküm ve ek karar temyiz edilmekle dosya incelendi;
... Bakanlığı Baş Hukuk Müşavirliği ve Muhakemat Genel Müdürlüğünün duruşmadan haberdar edildiği halde, dava ve duruşmalara katılmadığı anlaşılmakla müşteki Hazine vekilinin temyiz isteminin reddine, suçtan doğrudan zarar gören ancak kovuşturma aşamasında katılma istemi önce kabul edilen sonra kaldırılan müşteki ... vekilinin temyiz isteminin reddine ilişkin 04/12/2013 günlü ek kararın kaldırılarak, katılma talebinin CMK"nın 237/2, 260. maddelerinin verdiği yetkiye dayanılarak kabulüne karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanığa yüklenen tefecilik suçunun ödünç paranın verildiği tarihte yürürlükte olan 2279 sayılı Kanunun 17. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırı itibariyle 765 sayılı TCK"nın 102/4 ve 104/2. maddelerine göre 7 yıl 6 aylık asli ve ilave zamanaşımı süresine tabi olduğu, son suç tarihi olan 2004 ve öncesi ile hüküm günü arasında bu sürenin gerçekleştiği anlaşıldığından, hükmün 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi ile 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasanın 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 06/06/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.