Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
7201 Sayılı Tebligat Kanunun 12. maddesine göre hükmi şahıslara tebligat selahiyetli mümessillerine bunlar birden fazla ise yalnız birine yapılır. Aynı kanunun 13. maddesine göre de, tebliğ yapılacak bu kişiler herhangi bir sebeple mutad iş saatlerinde işyerinde bulunmadıkları veya o sırada evrakı bizzat alamayacak bir halde oldukları takdirde tebliğ orada hazır bulunan memur ve müstahdemlerinden birine yapılır. Tebligat Tüzüğünün 18. maddesinde de tüzel kişi adına, tebligatı kabul edecek kişiler herhangi bir sebeple mutad iş saatlerinde bulunmadığı veya o sırada evrakı bizzat alamayacak bir halde oldukları takdirde tebliğin orada hazır bulunan memur veya müstahdemlerinden birine yapılacağı, kendisine tebliğ yapılacak memur veya müstahdemin tüzel kişinin o yerdeki teşkilatı veya personeli içinde vazife itibariyle tüzel kişinin yetkilisinden sonra gelen kimse veya evrak müdürü gibi esasen bu kabil işlerle vazifelendirilmiş biri olması gerektiği, bunların da bulunmadığı tebliğ mazbatasından tespit edildiği takdirde tebligatın, o yerdeki diğer memur veya müstahdemlerinden birine yapılacağı hüküm altına alınmıştır.
Somut olayda borçlu şirkete çıkarılan örnek 7 ödeme emri tebligatının ... Yolu ... Km. ...Durağı Garajı ... Turizm.... Tekirdağ" adresinde "Kendisiyle birlikte sakin aynı adreste sahibi N. C." şerhi ile tebliğ edildiği görülmektedir. Dava dosyasında bulunan Türkiye Ticaret Sicil Gazetesinin 25 Şubat 2009 tarih, 7257 sayılı nüshası ve 4 Haziran 2010 tarihli imza sirkülerine göre, 10 yıl süre ile münferiden şirket yetkilisinin H. C., ve şirket adresinin "D 100 Karayolu üzeri S.P. M.T.Ç." olduğu anlaşılmaktadır. Bu durumda şikayetçi tüzel kişinin ticaret sicilindeki adresi dışında şirketi temsil ve ilzama yetkili olmayan N. C."na yapılan tebligat, yetkili kişiye yapılmadığından usulsüzdür. 7201 Sayılı Tebligat Kanununun 32.maddesi uyarınca mahkemece borçulunun usulsüz tebliğe muttali olduğu tarihin tesbitine karar verilmesi gerekirken, hiçbir gerekçe gösterilmeksizin şikayetin reddine karar verilmesi isabetsizdir.
SONUÇ  : Borçlunun temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İ.İ.K. 366 ve H.U.M.K.’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 28.11.2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.