Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2018/4042 Esas 2018/6742 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, 1479 sayılı Yasa kapsamındaki isteğe bağlı sigortalılık süresinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemenin 04.05.2018 tarihli tavzih kararıyla, “Davacının 30/12/1997-01/02/2000 tarihleri arasındaki yatırdığı 6.098,286 TL Bağ-Kur primleri ile sınırlı olmak üzere ve bu dönemdeki 5510 sayılı kanunun 4/a kapsamındaki çalışmaları hariç olmak üzere isteğe bağlı sigortalı olduğunun tespitine,” şeklinde hüküm kurulduğu anlaşılmıştır.
Tavzih kararının, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Dosya kapsamı incelendiğinde, “Davacının 30/12/1997-01/02/2000 tarihleri arasındaki yatırdığı Bağ-Kur primleri ile sınırlı olmak üzere ve bu dönemdeki 5510 sayılı kanunun 4/a kapsamındaki çalışmaları hariç olmak üzere isteğe bağlı sigortalı olduğunun tespitine” ilişkin kararın, Dairemizin 13.03.2018 tarih ve 2017/3586 E.-2018/2047 K. sayılı ilamıyla onanmasına karar verildikten sonra, davacı talebi üzerine, hükmün yukarıdaki gibi tavzihine karar verilmiş ise de; 30.12.1997-01.02.2000 tarihleri arasında mahkemece kabul edilen prim ödemelerinin karşılık geldiği süre davalı Kurumdan sorulup, bu tarihler arasındaki ilk prim ödeme tarihinden başlamak suretiyle isteğe bağlı sigortalılık süresi verilmek suretiyle (5510 sayılı Yasa’nın 4/1-a maddesi kapsamındaki çalışmalar hariç tutularak) tavzih hükmü kurulması gerektiği ve mevcut tavzih kararının bu nitelikte olmadığı belirgin olduğundan, söz konusu tavzih hükmünün bozulması gerekmektedir.
O hâlde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve tavzih hükmü bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen tavzih hükmünün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 19.09.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.