Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/9041 Esas 2022/5010 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlık ve mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I. Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyiz incelenmesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000. TL'ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, suça sürüklenen çocuk hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 1000 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince sanığın temyiz itirazının tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II. Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün temyiz incelenmesine gelince;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Mağdurların işyerini 23.30 sıralarında kapattıkları, sabah hırsızlığı fark ettiklerini beyan ettikleri ancak herhangi bir saat belirtmedikleri, sanığın ise aşamalarda suçlamayı kabul etmediği anlaşılmakla, suç saatinin tespiti açısından mağdurlardan hırsızlığın gerçekleştiği marketi ne zaman açtıkları sorularak sonucuna göre sanık hakkında TCK'nın 143. maddesinin uyulanamayabileceğinin gözetilmemesi,
2- Mağdurların işyerinden bir adet cep telefonu, 540 TL para ve 5-6 adet çikolata ve kek çalındığı, suça konu cep telefonunun soruşturma aşamasında yapılan araştırma sonucu bulunarak mağdurlara teslim edildiği, diğer zararların ise kovuşturma aşamasında sanık tarafından giderildiği anlaşılmakla mağdurlardan kovuşturma aşamasında gerçekleşen kısmi iade nedeniyle sanık hakkında etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanmasına rızaları olup olmadığı sorularak sonucuna göre sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 168/2-4 maddesinde tanımlanan etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanma olanağının tartışılması gerektiğinin gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 05.04.2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.