MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Asıl karar; TCK 204/1, 62, 53 ( her sanık hakkında)
Ek karar; Sanık ... yönünden temyiz isteminin reddi


Sanıklar ... ve ... hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükümleri sanıklar tarafından, sanık ... hakkında temyiz isteminin reddine dair 11.10.2018 tarihli ek karar sanık ... tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Hükümden önce 05/08/2017 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7035 sayılı Kanununun 21. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nın 291. maddesinin 1. fıkrasında düzenlenen ve bölge adliye mahkemelerinin kararlarına karşı 7 gün olarak öngörülen temyiz süresinin 15 gün olarak değiştirildiği; ancak bölge adliye mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20/07/2016 tarihinden önce verilen ve Yargıtay"dan geçen dosyalar hakkında 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca hüküm kesinleşinceye kadar 1412 sayılı CMUK"un 305 ila 326. maddelerinin uygulanması gerektiği ve 1412 sayılı CMUK"un 310. maddesi uyarınca da temyiz süresinin ""bir hafta"" olduğu gözetilmeden Yalova Ağır Ceza Mahkemesi 27.09.2018 tarihli temyize konu hükümde temyiz süresinin 15 gün olduğu belirtilmek suretiyle yanıltıcı ifade kullanılmış olması,Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 13/10/2015 gün, 2015/11-120 Esas, 2015/313 Karar sayılı ilamı ile Anayasa Mahkemesi"nin 09/06/2016 tarihli (Başvuru Numarası:2014/4987) ve 22/09/2016 tarihli (Başvuru Numarası:2014/1382) kararlarına göre bu durumun adil yargılanma hakkı kapsamında bulunması nedeniyle, temyiz süresinin hükümde yanlış gösterilmesinin sanık aleyhine yorumlanamayacağı gerçeği karşısında, sanık ...’nin temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek, temyiz isteğinin süre yönünden reddine ilişkin 2017/174 Esas, 2018/643 Karar sayılı, 11/10/2018 tarihli ek kararın yok hükmünde olduğu belirlenerek yapılan temyiz incelemesinde;
Sanıkların eylemlerine uyan ve 5237 sayılı TCK"nın 204/1. maddesinde düzenlenen resmi belgede sahtecilik suçunun gerektirdiği cezanın miktar ve nev’i nazara alınarak, 08/09/2006 olan suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen 12 yıllık dava zamanaşımının dolduğu anlaşıldığından; 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Yasanın 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanıklar hakkında açılan kamu davalarının gerçekleşen zamanaşımları nedeniyle 5237 sayılı TCK’nun 66/1-e, 67/4 ve 5271 sayılı CMK’nun 223/8. maddeleri uyarınca ayrı ayrı DÜŞMESİNE, 10.09.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.