Kenevir ekme - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2015/7374 Esas 2015/1755 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/7374
Karar No: 2015/1755
Karar Tarihi: 10.06.2015

Kenevir ekme - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2015/7374 Esas 2015/1755 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir kenevir ekimi davasında sanık mahkum edildi. Yargılama sürecindeki işlemler kanuna uygun olarak yapıldı ve deliller kanıtlarla uyumlu bir şekilde değerlendirildi. Sanığın suçu işlediği sabit görüldü ve yaptırımlar doğru belirlendi. Ancak, TCK'nın 53. maddesi (1) numaralı fıkrası uygulanırken sanığın velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerine sahip olmadığı yönü göz önünde bulundurulmadı. Bu nedenle, mahkeme kararı bozularak hüküm fıkrasından TCK'nın 53. maddesi uygulaması çıkarıldı ve yerine sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına ibaresi eklendi. Kanunlarla ilgili detaylı açıklama yapılmadı.

20. Ceza Dairesi 2015/7374 E. , 2015/1755 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kenevir ekme
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile 2313 sayılı Kanunda yapılan değişiklikler gözetilerek yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların aşağıdaki belirtilen dışında doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak,
TCK’nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrası uygulanırken, sanığın bu fıkranın (c) bendinde yazılı olan "velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri" açısından yoksunluğunun, sadece kendi altsoyu üzerindekiler yönünden koşullu salıverilmesine, diğer kişiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar süreceğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde olduğundan, 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince hükmün BOZULMASINA; ancak bu aykırılığın yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; TCK’nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili bölümün hüküm fıkrasından çıkarılması ve yerine “Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına“ ibaresinin yazılması suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.