Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/14813 Esas 2017/2353 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ... 2. FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

... olarak görülen davada ... 2. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 15/09/2015 tarih ve 2013/219-2015/212 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin murisi ... olarak bilinen ...’ın “...”, “...”, “...” ve “...” isimli eserlerin söz yazarı ve bestecisi olduğunu, bu eserlerin bulunduğu albümlerin halen piyasada olduğunu, ancak söz konusu eserlerin meslek birlikleri nezdinde kayıtları yapılmadığı için “anonim” oldukları yönünde bir kanaat oluştuğunu, bu sebeple eserleri kullananlar tarafından herhangi bir ücret ödemesi yapılmadığını ileri sürerek müvekkilinin murisinin bahse konu eserlerin hak sahibinin olduğunun tespitine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; davacının murisinin yorumculuğunda yayınlanmış yapımlardaki tescil dosyaları üzerinde eser sahipliği bildirimi yönünden bir belgenin var olmadığı, yapım ve eserlerin yer aldığı albüm ve dijital müzik mecralarındaki eser sahipliğine ilişkin notasyonun eser sahipliğinin tesciline haiz olmadığı, dava konusu dört eserden ikisinin (Fasulye ve Kelle) murise ait albümlerin yayınından daha önceki tarihlerde ve farklı mecralarda yayınlandığı, muris ...’ın icracı olarak söz konusu eserleri icra ettiği, ancak eser sahipliğine ilişkin ispata yeter delil sunulamadığı, söz konusu eserlerin anonim olduğu kanaatine varıldığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve 5846 sayılı FSEK 15/3 maddesi uyarınca davacının işbu davayı açmada hukuki yararı bulunması koşulunun gerçekleşmemiş olmasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 24/04/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.