Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/14046 Esas 2017/2351 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ... ... 2. FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada ... ... 2. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 10/09/2015 tarih ve 2014/47-2015/92 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkili tarafından yapılan ve geliştirilen “... ...” isimli bilgisayar programının davalı tarafından haksız ve hukuka aykırı şekilde ele geçirildiğini ve izinsiz şekilde kullanıldığını, bu durumun ... 2. Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi’nin 2014/1 D.İş sayılı dosyası ile tespit edildiğini, davalının bu eyleminin müvekkilini maddi ve manevi zarara uğrattığını ileri sürerek davalının müvekkiline ait dava konusu bilgisayar programını kullanmasının önlenmesine, 20.000,00 TL manevi tazminatın ve fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 10.000,00 TL maddi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; davacının dava konusu bilgisayar programını tespit tarihinden sonra tescil ettirdiğini, ayrıca dava konusu programın dava dışı ... ... tarafından yazıldığını, davacı tarafından gerçek hak sahibinin rızası dışında kullanılmakta olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporları ve tüm dosya kapsamına göre; dava konusu bilgisayar programının ilk çekirdek halinin ... anlamında eser olarak kabul edilebileceği ve ilk çekirdek halinin dava dışı üçüncü kişiye ait olduğu, diğer taraftan davacının çekirdek esere katkısının müşterek eser sahipliğini gerektirecek bir katkı olmayıp programın bazı küçük eklemelerle geliştirilmesinin söz konusu olduğu, bu durumda eser sahipliği karinesinin söz konusu olmayacağı, davacının yapmış olduğu tescil başvurusunun sonraki bir tarihte yapılmış olması sebebiyle bu durumun hak sahipliğini kanıtlamaya yeterli olmayacağı, davacının dava konusu bilgisayar programı üzerindeki hak sahipliği kesin olarak belirlenemediği için davacının tazminat talep edemeyeceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 24/04/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.