Tefecilik yapmak - 5464 sayılı Kanun"a aykırılık - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/8706 Esas 2021/1148 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapmak, 5464 sayılı Kanun"a aykırılık
Hüküm : Beraat

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa yüklenen 5464 sayılı Kanun"a muhalefet suçundan CMK"nın 237. maddesine göre doğrudan zarar görmeyen Hazinenin bu suçtan açılan kamu davasına katılmasının mümkün olmadığı, mahkemece usulsüz olarak verilen katılma kararının hükmü temyiz hakkı vermeyeceği, bu itibarla söz konusu suçtan kurulan hükmü temyiz yetkisi bulunmadığından 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi de gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca vekilinin temyiz isteminin REDDİNE,
İncelemenin sanığın tefecilik suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Yüklenen suçtan doğrudan zarar gören ve 25/03/2016 havale tarihli dilekçe ile katılma talebinde bulunan Hazinenin katılma talebi hakkında bir karar verilmediği, Hazine vekilinin 5271 sayılı CMK"nın 260. maddesi uyarınca hükmü temyiz etme hakkı bulunduğu anlaşılmakla 5271 sayılı CMK"nın 237/2 maddesi uyarınca Hazinenin katılan, vekilinin de katılan vekili olarak kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
Duruşmaya sanığın ve müdafiinin hazır bulunup bulunmadığı, çağrılmış tanık ve bilirkişilerin gelip gelmedikleri saptanarak başlanması ve tanıkların dinlenmeden önce duruşma salonundan dışarı çıkarılmaları, her tanığın ayrı ayrı ve sonraki tanıklar yanında bulunmaksızın dinlenmesi gerektiği gözetilmeden, 10/12/2015 tarihli 2. celsede tanık yoklaması yapılmadan ve tanıklar ..., ... ve ..."un duruşma salonu dışına çıkarılmadan dinlenmeleri suretiyle CMK"nın 52/1, 191/1 ve 2. maddelerine aykırı davranılması, usule aykırı ise de bu husus giderilmesi mümkün görülmeyen usul hatası olduğundan tebliğnamedeki bu sebeple bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Ancak;
TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli oluşu, ayrıca birden fazla kişiye sistemli olarak faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmaması karşısında; dava


konusu olaya ilişkin maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya çıkarılması açısından, suça konu kuyumcudan alışveriş yapan ve mahkemede dinlenen tanıklara altın alışverişini kiminle yaptıklarının sorulması ve sanık ..."ı daha önce dükkanda görüp görmedikleri konusunda görgülerinin tespit edilmesi, sanıkla ilgili olarak icra müdürlükleri nezdinde alacaklı olduğu takip dosyalarının araştırılıp varsa borçluların faiz karşılığı sanıktan ödünç para alıp almadıkları hususunda tanık olarak beyanlarına başvurulması, faiz karşılığı borç para verip vermediği hususunda detaylı kolluk araştırması yaptırılmasından sonra sonucuna göre hukuki durumunun takdir ve tayini yerine, eksik araştırma ve yetersiz gerekçelerle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 09/03/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.