Tehdit - yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2017/20105 Esas 2021/1742 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/20105
Karar No: 2021/1742
Karar Tarihi: 21.01.2021

Tehdit - yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2017/20105 Esas 2021/1742 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu mahkeme kararı, bir asliye ceza mahkemesi tarafından verilen ve tehdit ve yaralamadan mahkumiyet hükmü içeren bir kararın temyiz edilmesi sonucu görüşülmüştür. Kararda, 7188 sayılı Kanun'un 24. maddesiyle 5271 sayılı CMK'nın 251. maddesinde düzenlenen basit yargılama usulü hakkında bilgi verilmiş ve Anayasa Mahkemesi'nin bu düzenlemenin bazı hükümlerini iptal ettiği belirtilmiştir. Ayrıca, TCK'nın 53. maddesindeki bazı hükümlerin de Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği ifade edilmiştir. Bu nedenlerle, kararın bozulmasına ve dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
Kanun maddeleri şöyle:
- 7188 sayılı Kanun'un 24. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 251. maddesi
- Anayasa'nın 38. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 7. maddesi
- TCK'nın 53. maddesi

4. Ceza Dairesi 2017/20105 E. , 2021/1742 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihi ile sanığın nüfus aile kayıt tablosunun incelenmesinde müşteki Tülay Deniz" in sanığın öz kızı olduğunun anlaşılması karşısında kısa kararın 2 nolu hükmünün ikinci paragrafındaki "sanığın müsnet suçu eşine karşı" şeklindeki hatalı ibarenin mahallinde düzeltilebileceğinin kabulüne göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-17/10/2019 gün ve 7188 sayılı Kanun"un 24. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nın 251. maddesinde Basit Yargılama Usulü düzenlenmiştir.
Ancak bu düzenlemenin uygulanmasıyla ilgili olarak, 7188 sayılı Kanun"un 31. maddesiyle, 5271 sayılı CMK"ya eklenen geçici 5. maddenin (d) bendi ile; "01/01/2020 tarihi itibariyle kovuşturma evresine geçilmiş, hükme bağlanmış veya kesinleşmiş dosyalarda seri muhakeme usulü ile basit yargılama usulü uygulanmaz" hükmü getirilmiştir.
Konuyu somut norm denetimi yoluyla inceleyen Anayasa Mahkemesi (25/06/2020, 2020/16, 2020/33; R.G. 19/08/2020, Sayı: 31218), sözü geçen geçici 5/d maddesindeki hükmün, "kovuşturma evresine geçilmiş" ibaresinin aynı bentte yer alan, "basit yargılama usulü" yönünden Anayasa"nın 38. maddesine aykırı görerek iptaline karar vermiştir.
Anayasa Mahkemesi kararında, hükme bağlanmış dosyalarla ilgili iptale karar verilmemiş ise de, 5271 sayılı Kanun"un 2/1-(f) maddesince hükme bağlanmış dosyalarla ilgili olarak kovuşturma evresinin kesinleşmeye kadar devam etmesi ve aynı Yasanın 251/3. maddesi gereği mahkûmiyet hükmü verildiği takdirde sonuç cezadan dörtte bir indirim öngörülmesi, bu durumunda temyiz incelemesi devam eden dosyalar bakımından lehe düzenleme getirmesi karşısında,
Anayasa Mahkemesinin iptal kararında; sanık lehine getirilen yeni düzenlemenin, 7188 sayılı Kanunun 31. maddesi gereğince 5271 sayılı CMK"ya eklenen geçici 5. maddesiyle "kovuşturma evresine geçilmiş" dosyalar bakımından uygulanması gerektiğine işaret edildiğinden, temyiz incelemesi yapılan ve 5271 sayılı CMK"nın 251/1. maddesi kapsamına giren suçlar yönünden; Anayasa"nın 38. maddesi ile 5237 sayılı TCK"nın 7 ve 5271 sayılı CMK"nın 251 vd. maddeleri gereğince yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
2-Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 günü, Resmi Gazete"de yayınlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
Bozmayı gerektirdiğinden, sanık ..."in temyiz nedenleri yerinde görülmekle, tebliğnameye kısmen uygun olarak HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayıp sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 21.01.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.