Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2022/1918 Esas 2022/4971 Karar Sayılı İlamı

Sanık ... hakkında katılan ...’e yönelik nitelikli hırsızlık suçundan yapılan yargılama sonunda; mahkumiyetine ilişkin ... Anadolu 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 09.02.2017 gün 2014/280 Esas ve 2017/64 Karar sayılı hükmün sanığın temyizi üzerine Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 08/11/2018 gün ve 2018/234 Esas, 2018/15553 Karar sayılı ilamı ile Red yönündeki kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 11/01/2022 gün ve KD-2021/152562 sayılı yazısı ile özetle; sanık hakkında nitelikli hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonunda ... Anadolu 2. Asliye Ceza Mahkemesinin (Kapatılan Kartal 3. Asliye Ceza Mahkemesi) 29/12/2011 tarihli, 2007/327 Esas, 2011/705 Karar sayılı kararıyla hırsızlık suçundan TCK'nın 142/2-d, 62, 53. maddeleri uyarınca 2 yıl 11 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair karar verildiği, anılan hükmün usulüne uygun tebliğe karşın sanık tarafından temyiz edilmediği, o yer Cumhuriyet Savcısı tarafından somut olayda zincirleme suç hükümleri uygulanması gerektiğinden bahisle eksik ceza tayin edildiği gerekçesiyle aleyhe temyiz edildiği, Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 08/03/2014 tarihli, 2013/13557 Esas, 2014/13099 sayılı ilamıyla şartları oluştuğu halde zincirleme suça ilişkin TCK'nın 43/1. maddesi ile hırsızlık suçu yönünden ağırlatıcı hal olan gece vaktine ilişkin TCK'nın 143. maddesinin tatbik edilmeyerek eksik ceza tayin edildiği gerekçesiyle hükmün sanık aleyhine bozulduğu, bozma üzerine yapılan yargılama sonunda verilen hükmün sanık hakkında ilk mahkumiyet kararına göre aleyhe olduğu, sanık hakkındaki ilk mahkumiyet hükmünün Cumhuriyet Savcısı tarafından aleyhe temyiz edildiği ve bozmanın da aleyhe olduğu, lehe sirayetin söz konusu olmadığı, bu itibarla sanığın bozma sonrası verilen 09/02/2017 tarihli karara yönelik süresinde yaptığı temyiz isteminin kabul edilebilir olup, temyiz talebinin esastan incelenmesi gerektiği yönünde itiraz talebinde bulunulması üzerine,
Dosya Dairemize gönderilmekle okunarak gereği düşünüldü;

TÜRK MİLLETİ ADINA

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 11/01/2022 gün ve KD-2021/152562 sayılı yazısı ile yapılan itiraz içeriğinde sanık “...’nin” adının “...” olarak belirtilmiş ise de, bu hususun maddi yazım hatası olduğu kabul edilmiştir.
5271 sayılı CMK'nın 6352 sayılı Yasanın 99. maddesi ile değişik 308.maddesi gereğince yapılan incelemede;
1-) Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının İTİRAZININ KABULÜNE,
2-) Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 08/11/2018 gün ve 2018/234 Esas, 2018/15553 Karar sayılı ilamının, sanık ... hakkında katılan ...’e yönelik nitelikli hırsızlık suçundan kurulan red ilamının kaldırılmasına karar verilerek yeniden yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin uygulaması yönünden, 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 10. maddesinin infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı kabul edilmiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre, sanık ...’nin temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve yasaya uygun bulunan hükmün, tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, hükmün diğer kısımlarının aynen korunmasına, 05.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.