MAHKEMESİ : Ankara 5. Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : İştirak halinde kasten yaralama, kasten yaralama

TÜRK MİLLETİ ADINA
1- Sanıklar .., .. ve .. ile müdafiilerinin aşamalardaki ve temyiz dilekçelerindeki beyanlarından temyiz istemlerinin, mağdur .."ı kasten yaralama suçlarından verilen CMK.nun 231/5. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kurulan hükümleri kapsamadığı anlaşıldığından, tebliğnamede bu kararların gereğinin itiraz mercii tarafından yerine getirilmesi amacıyla belirtilen görüşe iştirak edilmememiştir.
2-a) Sanıkların fikir ve eylem birliği içerisinde gerçekleştirdiği eylemleri sonucunda, mağdur .."ın sırt, gluteal, oksipital, sağ femur ve sol flank bölgelerinden aldığı bıçak darbeleri nedeniyle hayati tehlike geçirmesine neden olacak şekilde yaralandığı olayda: TCK.nun 61. maddesi uyarınca, olayın meydana geliş şekli ile kullanılan aletin etki derecesi dikkate alınarak, 1-3 yıl arasında ceza öngören TCK.nun 86/1 maddesinin uygulanmasında, makul bir ceza tayini yerine temel cezanın yazılı şekilde 1 yıl hapis olarak belirlenmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi sayılmamıştır.
b) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıklar .., .., .. ve ..’ın mağdur ..’ı nitelikli kasten yaralama, sanık ."ün mağdur ..’ı basit yaralama suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç vasıfları tayin, takdiri indirim sebebinin niteliği takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle değerlendirilerek reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık .. müdafiinin sübuta, ceza miktarının fazlalığına vesaireye, sanık .. müdafiinin eksik incelemeye, sübuta, suç vasfına vesaireye, sanık .. ve müdafiinin sübuta vesaireye yönelen, sanık .. müdafiinin bir sebebe dayanmayan ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 90. maddesi son fıkrası ve Avrupa insan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri İle Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanıklardan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeksizin, yazılı şekilde zorunlu müdafii ücretinin sanıklardan tahsiline karar verilmesi Yasaya aykırı ise de, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, CMUK"nun 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasının mahsus bölümünde yer alan ve 511.TL müdafii ücretinin sanıklardan ayrı ayrı tahsiline ilişen paragrafın hükümden çıkartılmasına karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 05/03/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.