MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada;
Davacılar, 09.03.1988 tarihinde ölen ortak mirasbırakanları ...’dan intikalen gelen 129 ada 11 ve 12 parsel sayılı taşınmazların 12.03.2009 tarihinde, 905 ada 8, 904 ada 3, 916 ada 26, 915 ada 40, 912 ada 5 ve 910 ada 4 parsel sayılı taşınmazların ise 28.05.2009 tarihinde kadastro tespitinin yapıldığını, mirasbırakanın ölümünden sonra bu taşınmazların oğlu .. tarafından haksız olarak sahiplenildiğini ve 129 ada 11 ve 12 parsel sayılı taşınmazlar ile 905 ada 8 ile 904 ada 3 parsel sayılı taşınmazları muvafakatları olmaksızın davalı ...’e temlik ettiğini, davalı ...’un ise uzun yıllar taşınmazdan yararlandığını ve kadastro tespiti sırasında oğlu olan davalı ... adına tespitini sağladığını, kadastro çalışmalarına kadar taşınmazı haksız olarak kullanan davalı ...’un, davalı ...’e temlikine kadar elde ettiği ürünler bakımından, davalı ...’in ise taşınmazı devraldığı tarihten itibaren elde ettiği ürünler için taraflarına payları oranında ecrimisil ödemekle yükümlü olduklarını, ayrıca 912 ada 5 ve 910 ada 4 parsel sayılı taşınmazın paydaşı olan davalı ...’nın, 916 ada 26 ve 915 ada 40 parsel sayılı taşınmazın paydaşı olan davalı ...’nın anılan taşınmazları haklı ve geçerli bir neden olmaksızın kullandıklarını ve kullanımlarına engel olduklarını ileri sürerek ecrimisil isteminde bulunmuşlardır.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, davacıların kullanıma muvafakat ettikleri gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacılar vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi ..."ün raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.

-KARAR-

Dosya içeriğine, toplanan delillere, hükmün dayandığı yasal ve hukuksal gerekçeye ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre; davacıların temyiz itirazları yerinde değildir. Reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı 3.70.-TL bakiye onama harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, 14.06.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.