MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 14.03.2013 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 25.06.2014 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
_ K A R A R _
Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.

Davacı vekili müvekkiline ait... ada... numaralı parselin yola cephesinin bulunmadığını, komşu taşınmazlardan taşınmaz lehine geçit hakkı verilmesini talep etmiştir.
Komşu (eski...) yeni... parsel numaralı taşınmazın maliki olan davalı ise geçit hakkının yasal koşullarının oluşmadığını, geçit hakkı kurulurken taşınmaz bütünlüğünün bozulmaması gerektiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Bu tür davalar ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi nedeniyle zorunlu olarak açılmaktadır. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine "mutlak geçit ihtiyacı" veya "geçit yoksunluğu" ikincisine de "nispi geçit ihtiyacı" ya da “geçit yetersizliği” denilmektedir.
Yararına geçit kurulacak taşınmazın tapuda kayıtlı niteliği ve kullanım amacı nazara alınarak özellikle tarım alanlarında, nihayet bir tarım aracının geçeceği genişlikte (emsaline göre 2,5-3 m.) geçit hakkı tesisine karar vermek gerekir. Bu genişliği aşan bir yol verilmesinin zorunlu olduğu hallerde, gerekçesi kararda dayanakları ile birlikte gösterilmelidir.
Somut olaya gelince; lehine geçit hakkı kurulması istenen.. ada .. parselin 23.01.2014 tarihli bilirkişi raporu ve ekinde A ile gösterilen ve sarı renkle boyanan kesiminden batıdaki yola 2.86 m genişlik cephesi bulunduğu Dairemizin yukarıda belirtilen ilkelerinde belirtildiği üzere bu genişlikte bir yolun davacıların taşınmazının geçit ihtiyacını karşılıyacağı açıkca anlaşıldığından mahkemece davanın reddine karar verilmesi gerekir.
Mahkemece, husus gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş bu sebeple kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere,
02.03.2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.