Esas No: 2021/8233
Karar No: 2022/5200
Karar Tarihi: 06.04.2022
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/8233 Esas 2022/5200 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, nitelikli hırsızlık, mala zarar verme ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkum edilmiştir. Mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 2.000 TL adli para cezasına ilişkin hüküm, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından reddedilmiştir. Konut dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazı reddedilmiştir. Nitelikli hırsızlık suçundan kurulan hüküm bozulmuş ve sanık hakkında TCK'nın 168/1. maddesi uygulanıp uygulanmayacağı tartışılmamıştır. 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000 TL'ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ile 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin, infaz aşamasında dikkate alınacağı belirtilmiştir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlık, mala zarar verme ve konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Tebliğnamede her ne kadar sanığın hüküm tarihinde başka yer cezaevinde olduğundan bahisle bozma istenilmişse de, UYAP üzerinden yapılan incelemede, sanık ...’ın hüküm tarihinde ceza infaz kurumunda bulunmadığı tespit edilerek yapılan incelemede;
I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazının incelenmesinde;
14/04/2011 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000 TL'ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 2.000 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince sanık ...’ın temyiz itirazının tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II- Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazının incelenmesinde;
15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanunun 10. maddesi ile 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin, infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre, sanık ...’ın temyiz itirazı yerinde görülmediğinden reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye aykırı olarak ONANMASINA,
III- Sanık hakkında nitelikli hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazının incelenmesine gelince;
Kolluk tarafından tutulan 30.08.2014 tarihli tutanak içeriğinde, şüphe üzerine kaçmaya başlayan sanığı yakalayan ekiplerin, sanığın elinde bulunan poşet içerisinde, mağdura ait laptop ve şarj kablosunu görmeleri üzerine, çevrede yaptıkları araştırmada, mağdura ait dairenin kapı göbeğinin kırılmış olduğunu görmeleri üzerine, komşulardan mağdurun ismini öğrenerek kendisi ile irtibata geçtiklerinin belirtilmesine rağmen; sanığın olayın hemen akabinde alınan beyanında, olayı ikrar ederek mağdura ait evi kendisinin gösterdiğini beyan etmesi karşısında, sanık beyanı ile tutanak arasındaki çelişkinin giderilerek sonucuna göre sanık hakkında TCK'nın 168/1. maddesi uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğname gerekçesine aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesi uyarınca ceza miktarı yönünden sanığın kazanılmış hakkının korunmasına, 06.04.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.
