Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/2266 Esas 2019/10470 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2266
Karar No: 2019/10470
Karar Tarihi: 21.10.2019

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/2266 Esas 2019/10470 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın taksirle öldürme suçundan mahkumiyetine karar verilmiştir. Sanık müdafii tarafından yapılan temyiz başvurusu incelenmiş ve hükmün isteme uygun olarak onanmasına karar verilmiştir. Mahkeme kararında TCK'nın 85/1, 62, 50/4, 50/1-a, 52/2-3-4 maddeleri uyarınca mahkumiyet hüküm edilmiştir. Mahkemede toplanıp karar yerinde gösterilen delillere uygun olarak kanaat ve takdir oluşmuş, sanık müdafii tarafından ileri sürülen temyiz itirazları reddedilmiştir. Sanığın tutuklulukta geçirdiği sürenin mahsup edilmemesine rağmen, infaz aşamasında dikkate alınabileceği belirtilmiştir. Ayrıca, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiğine dikkat çekilmiştir.
Kanun maddeleri:
- TCK'nın 85/1 maddesi: Kasten öldürme suçu
- TCK'nın 62. maddesi: Taksirle öldürme suçu
- TCK'nın 50/4 maddesi: Sanık lehine hükümler
- TCK'nın 50/1-a maddesi: Haksız tahrik
- TCK'nın 52/2-3-4 maddeleri

12. Ceza Dairesi 2018/2266 E. , 2019/10470 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50/4, 50/1-a, 52/2-3-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın tutuklulukta geçirdiği sürenin TCK"nın 63. maddesi uyarınca kısa kararda mahsubuna karar verilmemiş olmasına rağmen, bu hususun infaz aşamasında gözetilmesi mümkün bulunduğundan bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarih 2017/463 Esas, 2018/20 Karar ve 23.01.2018 tarih 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kusur durumuna ve lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak; ONANMASINA, 21.10.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.