Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2014/3857 Esas 2016/395 Karar Sayılı İlamı

Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Suç Tarihi : 19/01/2009

GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
16.03.2010 tarihinde sanığın yokluğunda verilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine ilişkin kararın sanığın mahkemece belirlenen adreslere tebliğ edilememesi nedeniyle MERNİS adresine doğrudan Tebligat Kanununun 35. maddesine göre tebliği usulsüz olduğundan, 16.03.2010 tarihli kararın kesinleşmediği, buna bağlı olarak sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uymaması nedeniyle yapılan yargılama sonucu verilen 13.03.2013 tarihli mahkûmiyet hükmünün hukuki değerinin bulunmadığı ve sanığın 18.03.2013 tarihli temyiz dilekçesinin 16.03.2010 tarihli tedavi ve denetimli serbestlik kararına yönelik öğrenme üzerine ve süresinde verildiği kabul edilmiştir.
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 20.03.2012 tarihli ve 2011/785-2012/101 sayılı kararında açıklandığı üzere; “kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma” suçundan dolayı, TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararın, sözü edilen fıkraya 6217 sayılı Kanunla eklenen cümlenin yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihinden önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na İADESİNE, 11/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.