Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/4252 Esas 2017/9368 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Sanık ... hakkında: Beraat
Sanık ... hakkında: Mahkumiyet

1-Sanık ... hakkında verilen beraat kararına yönelik katılan vekilinin temyiz talebinin incelenmesinde ;
Elde edilen delillerin hükümlülüğe yeter nitelik ve derecede bulunmadığı mahkemece dosya içeriğine uygun şekilde gerekçeleri gösterilerek kabul ve takdir kılınmış olduğundan katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2-Sanık Müşteba Uslukun hakkında verilen mahkumiyet kararına yönelik katılan vekili ile Cumhuriyet savcısının temyiz talebinin incelenmesinde;
Dava konusu olup dosya içerisinde bulunan suça konu belgeler üzerinde heyetimizce yapılan gözlemde, aldatıcı niteliğinin bulunduğu görülerek yapılan incelemede; yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre Cumhuriyet savcısı ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak:
Suça konu sahte belgelerin farklı zamanlarda düzenlediğine dair bir tespit bulunmadığı ve belgelerin ... tarafından aynı anda mahkeme dosyasına sunulduğu olayda; 5237 sayılı TCK"nın 43. maddesinin uygulanabilmesi için “bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla işlenmesi” gerektiği, aksi halde suçun, aynı anda bir kişiye karşı birden fazla işlenmesi halinde zincirleme suçun gerçekleşmeyeceği gözetilmeden TCK"nın 43. maddesi uygulanmak suretiyle fazla ceza tayini,
Yasaya aykırı, Cumhuriyet savcısı ile katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, sanığın ertelemeye ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına engel adli sicil kaydı bulunduğu cihetle, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından TCK"nın 43. maddesi ile ilgili uygulamaların karardan çıkartılarak TCK’nın 62. maddesinin uygulanmasıyla bulunan sonuç cezanın “1 yıl 8 ay” hapis cezasına indirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.