Vergi usul kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8011 Esas 2017/9360 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8011
Karar No: 2017/9360
Karar Tarihi: 26.12.2017

Vergi usul kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8011 Esas 2017/9360 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Danıştay 11. Ceza Dairesi'nin 2017/8011 E., 2017/9360 K. numaralı kararına göre, vergi usul kanununa muhalefet suçu işleyen bir sanık hakkında mahkumiyet hükmü verilmiştir. Ancak, mahkeme temel cezayı belirlerken lehe kanun tespiti yapmamış ve cezanın paraya çevrilmesinde yanlış bir uygulama yapmıştır. Verilen hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik olmadığından, sanık müdafiinin temyiz itirazları reddedilmiştir. Kanun maddelerine göre, Türk Ceza Kanunu'nun 7/2. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın paraya çevirmeye ilişkin maddesi, 5728 sayılı Kanun'un 276. maddesi ve 213 sayılı VUK'nun 359/a-2. maddesi ve fıkrası dikkate alınmıştır. Kararda belirtildiği üzere, hükmedilecek hapis cezasının para cezasına çevrilmesinde asgari ücretin esas alınması gerekmektedir.

11. Ceza Dairesi 2017/8011 E. , 2017/9360 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi usul kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 7/2. maddesi gözetilerek, 08.02.2008 tarihinde yürürlüğe giren ve karar tarihinde yürürlükte bulunan 5728 sayılı Kanun"un 276. maddesiyle 213 sayılı VUK"nın 359/a-2. madde ve fıkrasında yapılan değişiklik öncesi ve sonrasındaki bütün hükümleri olaya ayrı ayrı uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle lehe kanunun tespiti gerektiği gözetilmeden, temel cezanın 5728 sayılı Kanun"la yapılan değişiklikten önceki 213 sayılı VUK’nın 359/a-2. maddesi uyarınca belirlenmesi, bu hapis cezasının paraya çevrilmesinde maddenin 5728 sayılı Kanun ile değişmeden önceki halinde belirtilen “hükmedilecek hapis cezasının para cezasına çevrilmesinde hapis cezasının her bir günü için sanayi sektöründe çalışan 16 yaşından büyük işçiler için yürürlükte bulunan asgari ücretin bir aylık brüt tutarının yarısının esas alınacağı” hükmüne rağmen, 5237 sayılı TCK’nın paraya çevirmeye ilişkin maddesine göre uygulama yapılarak eksik ceza tayini isabetsizliği aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 26.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.