MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK"nun 155/2, 62, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Katılanın yetkilisi olduğu şirkette mağaza sorumlusu olarak çalışan sanığın, mağazaya ait 3.307,95 TL parayı bankaya yatırması gerekirken, diğer çalışanlara 147,95 TL teslim ettiği ve geriye kalan parayı kendisine mal edinmek suretiyle üzerine atılı hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu işlediği iddia edilen olayda;
Sanığın aşamalarda alınan savunmasında olay günü iki aylık ücret alacağı ve prim alacağını aldığını, maaşının bankaya yatandan daha fazla, ayrıca elden ödenen miktarın da olduğunu, katılanın bilgisiyle elden ödenen miktarı kasadan aldığını savunduğu, kasadaki tüm parayı alabilecekken kendi alacağı olduğunu düşündüğü miktarı alıp kalanını iade ettiği, tanık ..."ın bankadan ödeme zorunluluğu çıkmadan önce maaş ve primlerin elden ödendiği, sonraki süreçte çalışan maaşları banka hesabına yatırılmak suretiyle ödendiği, ancak primlerin aylık olarak hesaplanarak kazancın yüzde 1,5 u 2 personele paylaştırılarak elden ödendiği, hatırladığı kadarı ile sanığın işten ayrılmadan önce 04/06/2009 tarihli sayıma göre ürünlerde eksiklik çıktığından ödenmeyen 500 TL miktar prim ödemesinin olduğu, hatırladığı kadarı ile ayrılmadan önce 1 maaş alacağının olduğunu beyan ettiği anlaşıldığından sanığın hapis hakkını kullanma kastı ile kasadan para aldığı savunmasının aksine, kasadan aldığı para miktarının ücret alacağından fazla olduğuna ilişkin katılanın iddiasının taraflar arasında hukuki ihtilaf konusu olabileceği, bu nedenle suç kastı ile hareket ettiğine dair mahkumiyetine yeterli, şüpheden uzak, kesin delil elde edilemediğinden atılı suçun sabit olmadığı nedeniyle beraatine karar verilmesi gerektiği halde yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 11/07//2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.