Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/8373 Esas 2015/3302 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/8373
Karar No: 2015/3302

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/8373 Esas 2015/3302 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi         2014/8373 E.  ,  2015/3302 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :İstanbul 11. Aile Mahkemesi
    TARİHİ :08.11.2013
    NUMARASI :Esas no:2011/704 Karar no:2013/713

    Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı kadın eş tarafından boşanma kararının gerekçesi ve reddedilen yoksulluk nafakası yönünden; davalı erkek eş tarafından ise boşanma, kusur belirlemesi, tazminatlar, tedbir nafakası, ihtiyati tedbir kararı ve davalının evden uzaklaştırılmasına ilişkin kararlar yönünden temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; duruşma için belirlenen 03.03.2015 günü duruşmalı temyiz eden davacı F. R. vekili Av. K. H. ve ve karşı taraf temyiz eden davalı N.. R.. vekili Av. F. V. geldiler. Gelenlerin konuşması dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
    1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle mahkeme kararının gerekçesinde de belirtildiği üzere Türk Medeni Kanununun 161. ve 162. madde koşullarının gerçekleştiğinin ve bu hükümlere de dayalı olarak boşanma kararının verildiğinin anlaşılmış bulunmasına göre, davacı kadın eşin tüm, davalı erkek eşin ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
    2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın eş yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat çoktur. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanununun 50 ve 52. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK md.174/1) ve manevi (TMK md. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
    SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, duruşma için taktir olunan 1.100,00 TL. vekalet ücretinin davacıdan alınıp davalıya verilmesine, aşağıda yazılı temyiz ilam harcının temyiz eden davacıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 123.60 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran davalıya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 03.03.2015 (Salı)

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.