Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2017/853 Esas 2018/8832 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet


Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanık tarafından verilen 23/12/2016 tarihli eski hale getirme dilekçesinin aynı zamanda temyiz istemini de içerdiği değerlendirilmekle, bu konuda karar verme yetkisinin Yargıtay"ın ilgili dairesine ait olduğunun anlaşılması karşısında; hukuki dayanaktan yoksun olan İstanbul Anadolu 17. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 27/12/2016 tarih, 2006/269 Esas ve 2011/26 Karar sayılı ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
Sanığın yokluğunda verilen kararın, Tebligat Kanunu’nun 35. maddesine göre tebliğ edildiği 17.03.2011 tarihinde sanığın cezaevinde bulunması nedeniyle, yapılan tebligatın geçersiz olduğu ancak sanığın cezaevinde bulunduğu sırada, İstanbul Anadolu 17. Asliye Ceza Mahkemesine hitaben yazdığı, 15.12.2016 tarihli dilekçesinde, 2006/269 Esas sayılı inceleme konusu dosyaya ilişkin olarak, hükümden sonra 02.12.2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi kapsamında uzlaşma müessesinden yararlanmak istediğini belirttiği, bu anlamda Tebligat Kanunu’nun 32. maddesinde yer alan “Tebliğ usulüne aykırı yapılmış olsa bile, muhatabı tebliğe muttali olmuş ise muteber sayılır.” şeklindeki düzenleme karşısında; sanığın uzlaştırma talepli dilekçesini verdiği 15.12.2016 tarihinde mahkumiyet kararını öğrendiği değerlendirilmekle, sanığın öğrenme tarihinden itibaren 1412 sayılı CMUK’nun 310. maddesinden düzenlenen bir haftalık yasal süreden sonra 23.12.2016 tarihinde hükmü temyiz ettiği anlaşılmakla, sanığın temyiz isteminin aynı Kanun"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 18.06.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.