Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2014/1061 Esas 2015/673 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi


Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
6352 sayılı Yasa"nın geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca Dairemizin 21.07.2012 tarihli iade kararı sadece elektrik enerjisi hırsızlığı suçundan kurulan hükümle ilgili olup, daha önce mühür bozma suçundan kurulan hüküm ile bu hükme karşı yapılan temyiz başvuruları geçerli olduğundan, sanığın mühür bozma suçundan 30.12.2008 tarihinde verilen karara yönelik temyizi üzerine yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre diğer temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Sanığın, evinde bulunan elektrik sayacının mührünü bozup mandalını düşürdüğü iddiasıyla açılan davada, 29.12.2007 tarihli kaçak elektrik tespit tutanağında sayacın mühürsüz olduğunun belirtildiği, katılan kurum tarafından gönderilen 12.04.1996 tarihli mühürleme belgesinin ise farklı marka ve seri nolu bir sayaca ilişkin olduğunun anlaşılması karşısında, suç tutanağına konu olan sayaca ilişkin mühürleme tutanağı olup olmadığı sorularak varsa getirtilip sonucuna göre karar verilmesi gerekirken söz konusu sayacın suç tarihinden önce ne şekilde mühürlü olduğunun kabulüne ilişkin gerekçeler kararda açıkça gösterilip denetime olanak sağlayacak şekilde tartışılmadan, yazılı şekilde sanığın mahkumiyetine karar verilmesi,
2- Kabule göre de;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 03.02.2009 tarih ve 2008/11-250, 2009/13 sayılı kararında da belirtildiği üzere hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinin objektif koşullarından birisi de suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tamamen giderilmesi olduğu, ancak herhangi bir zararın doğmadığı veya zarar doğurmaya elverişli bulunmayan suçlar yönünden bu koşulun aranmayacağı gözetilmeden, mühür bozma suçunun işlenmesiyle doğmuş maddi bir zarar bulunmadığı ve 5271 sayılı CMK"nın 231/6-c maddesinde aranan hukuki şart bu suçun niteliği gereği bulunmadığı gözetilerek, adli sicil kaydına göre sabıkasız olan sanık hakkında, 5271 sayılı CMK’nın 231. maddesinin 6. fıkrasının (b) bendinde belirtilen “sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılması” koşulunun oluşup oluşmadığı değerlendirilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi ve Yargıtay denetimine elverişli olacak şekilde takdirin gerekçelerinin kararda gösterilmesi gerekirken, “katılan kurumun zararının giderilmemesi” biçimindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 26/01/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.