MAHKEMESİ : ... ... 1. FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR

Taraflar arasında görülen davada ... ... 1. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 17.03.2015 tarih ve 2013/180-2013/312 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 1979 yılından itibaren "..." ibaresini ticaret unvanı olarak kullandığını, 2003/17674 sayılı "... ..." markasının bulunduğunu, müvekkili ile aynı faaliyet sahasında bulunan davalının müvekkilinin tanınmışlığından istifade ederek "...LI" ibaresini ticaret unvanı olarak tescil ettirdiğini, "..."lı" şeklindeki ibareyi de markasal olarak kullandığını, davalının eyleminin haksız rekabet ile markaya tecavüz teşkil ettiğini ileri sürerek, davalının ticaret unvanının terkinine, kararın ilanına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, Dairemizin bozma ilamına uyularak, davacı taraf ticaret unvan ve markasına iltibas teşkil etmesinden kaynaklı haksız rekabet ve markaya tecavüz oluşturması nedeni ile ticaret sicilinden "...LI" ibaresinin terkini konusunda verilen karar kesinleştiğinden karar verilmesine yer olmadığına, kararın masrafı davalıya ait olmak üzere Türkiye genelinde yayınlanan tirajı en yüksek gazetede ilanına karar verilmiş; davacı vekilinin yargılama giderlerinin tamamının davalıdan tahsili yönündeki tavzih talebi, mahkemece verilen ek kararla, 05/12/2013 tarih ve 2013/180 E.-2013/312 K. sayılı kararın 25.04.2014 tarihinde kesinleştiği gerekçesiyle reddedilmiştir.
Ek kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve yargılama giderlerine ilişkin hükmün tavzih yoluyla düzeltilemeyecek olmasına göre, davacı vekilinin ek karara yönelik tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan ek kararın ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 17.04.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.