Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/34109 Esas 2016/3534 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak


YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün uyulan önceki Yargıtay bozma ilamına uygun biçimde verilmiş olmasına, bozma ile kesinleşen ve karşı taraf yararına kazanılmış hak durumunu oluşturan yönlerin yeniden incelenmesine hukukça ve yasaca cevaz bulunmamasına göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı işyerinde çalışırken işten kendi isteği ile çıktığını ve ödenmeyen fazla çalışma alacaklarının ödenmesini talep etmiştir.
Davalı, tüm haklarının ödendiğini hiçbir alacağı olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş ve söz konusu karar Dairemizin 19/01/2015 tarih ve 2014/19894 E - 2015/28 K. sayılı ilamı ile " hükme esas alınan bilirkişi raporunda; tanık beyanlarına göre davacı tanıkları günlük 12 saat, davalı tanıkları 8 saat çalışma yapıldığını bildirdiği, bu beyanlarının ortalamalarının 10 saat olduğu ve 1 saat ara dinlenmesi ile günlük 9 saat çalıştığı ve haftalık 9 saat fazla çalışma yapıldığı kabulüyle, sadece Nisan-Ekim dönemi olan yaz sezonu için hesaplama yapıldığı bildirilmiştir. Ancak dosyada bulunan 26.09.2012 tarih ve 60 sayılı Bölge Çalışma Müdürlüğü raporunda, davacının 12 saat haftalık fazla mesai yaptığı ve serbest zaman kullanımları ve ödemeler mahsup edildikten sonra fazla mesai hesabının gerektiği belirtilmiştir. Davalının söz konusu rapora itiraz etmemesi nedeniyle raporun kesinleştiği hususu dikkate alındığında; bilirkişi tarafından davacının haftalık 12 saat fazla mesai yaptığı kabulüyle ve dosyaya sunulan serbest zaman kullanımlarına dair izin belgeleri de bu hesaplamadan düşülerek yeniden fazla mesai hesabının yapılması ve çıkacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesinin hatalı olduğu" gerekçesiyle bozulmuş, mahkemece bozmaya uyularak yeniden davanın kabulü yönünde hüküm kurulmuştur.
Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 177. maddesinde belirtildiği üzere ıslah tahkikatın sona ermesine kadar yapılabilir.
Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 04.02.1948 tarih ve 1944/10 E, 1948/ 3 K. sayılı kararı uyarınca bozmadan sonra ıslah yapılabilmesi mümkün değildir.
Mahkemece davacının fazla çalışma yönünden davanın reddine dair verilen ilk karar Dairemizce 19/01/2015 tarihinde 2014/19894 E.sayılı kararla bozulmuştur. Davacı bozma sonrası alınan bilirkişi raporu doğrultusunda 05/02/2015 tarihinde fazla çalışma alacağını ıslah etmiştir. Anılan alacaklar bozma öncesi ilk kararla esastan reddedildiğinden tahkikat tamamlanmış olup, bozmadan sonra ıslah yapılamayacağından bu alacakların ıslah yapılmamış gibi değerlendirilerek hüküm altına alınması gerekirken usulsüz ıslaha değer verilerek artırılmış miktarlar üzerinden karar verilmesi hatalı olup bozma nedenidir.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 17/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.