Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/2725 Esas 2020/1216 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : ANTALYA 24.Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
1-) 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik uyarınca sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde bulundurma suçundan dolayı başka dava olup olmadığı, varsa sanığın bu suçu diğer davaya konu olan suç nedeniyle verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işleyip işlemediği belirlendikten sonra;
Sanık bu suçu, daha önce işlediği suçtan dolayı yapılan kovuşturma aşamasında hükmolunan tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlemiş ise, 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasında öngörülen “Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlâl nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz” hükmü uyarınca, ikinci suçtan açılan bu davanın kovuşturma şartının ortadan kalkması nedeniyle, CMK"nın 223. maddesinin 8. fıkrası uyarınca “davanın düşmesine” karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2-)Kabule göre de;
a-) Suç tarihinde yürürlükte olan 5560 sayılı Kanun ile değişik TCK"nın 191. maddesi ile hüküm tarihinden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"la değişik TCK"nın 191. maddesi hükümlerinin ayrı ayrı değerlendirilip karşılaştırma yapılması, sonucuna göre lehe kanun tespit edilerek sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, belirtilen nitelikte karşılaştırma yapılmadan hüküm kurulması,
b-) Hükümden önce 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla TCK"nın 191. maddesinde yapılan değişiklik nedeniyle, TCK"nın 191. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendinde yer alan, "kişinin, erteleme süresi zarfında; kendisine yüklenen yükümlülüklere veya uygulanan tedavinin gereklerine uygun davranmamakta ısrar etmesi hâlinde, hakkında kamu davası açılır" hükmü gereğince tebligatın yapıldığı tarihte cezaevinde bulunan sanığa Antalya Denetimli Serbestlik Şube Müdürlüğünün 18/01/2014 tarihli çağrı davetnamesinin 22.01.2014 tarihinde tebliğ edildiği, 28.01.2014 tarihli hastane randevusuna giden sanığın 17.02.2014 tarihinde cezaevinden tahliye olduğu ve 20.02.2014 tarihli vaka sorumlusu ile olan görüşmeye de katıldığı, ancak 25.02.2014 tarihli hastane randevusuna gitmemesi üzerine 12.03.2014 tarihli uyarı yazısının 21.03.2014 tarihinde sanığa elden tebliğine rağmen sanığın yasal sürede herhangi bir başvuru yapmadığı somut olayda, savunmasında, uyarı yazısından sonra hastaneye müracaat ettiğini hatta barkod numarası aldığını ancak saat 16.00’yı geçtiği için muayene olamadığını, ikinci kez ihlalde bulunma kastının bulunmadığını belirtmesi karşısında; sanığın beyanı doğrultusunda hastaneye başvurup barkod numarası alıp almadığı hususunda araştırma yapılarak araştırmanın sonucuna göre ısrar koşulunun oluşup oluşmadığı tespit edilmeden eksik araştıma ile hüküm kurulması,
c-) Hükümden sonra 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararı ile, 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından, yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün BOZULMASINA, 26.02.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.