MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya içeriğinden; sanığın katılanla arkadaş olmak istediği ancak katılanın kabul etmediği, olay günü sanık ve katılanın halk otobüsünde karşılaştıkları, sanığın katılan ile konuşmak istediği, katılanı koltuğunun arkasına geçip dürttüğü, otobüsten inmesini istediği, ancak katılanın inmediği, dersanesinin durağında inen katılanın ardından sanığın da aynı durakta indiği, sanığın konuşmak istemesi üzerine katılanın cep telefonu ile ailesine haber verdiği, bunu gören sanığın katılanın konuşmasını engellemek için cep telefonunu alarak oradan uzaklaştığı, daha sonra geri döndüğünde katılanın yanında babasını görünce cep telefonunu duvara atarak kırdığının anlaşılması karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 26.01.2016 gün, 2015/6-709 Esas ve 2016/33 Karar; yine 05.07.2013 gün ve 1548-346 sayılı, 25.02.2014 gün ve 678-98 sayılı, 20.05.2014 gün ve 617-271 ve 18.11.2014 gün ve 810-501 sayılı kararları uyarınca, somut olayda; sanığın faydalanmak amacıyla telefonu aldığı sabit olmadığından, üzerine atılı hırsızlık suçunun unsurları itibarıyla oluşmayacağı, sanığın başlangıçtan beri mala zarar verme kastı ile hareket ettiği anlaşıldığından eylemin TCK’nın 151/1. maddesinde tanımlanan mala zarar verme suçunu oluşturduğu gözetilmeden sanık hakkında hırsızlık suçundan mahkumiyet kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğname gerekçesine aykırı olarak BOZULMASINA, 06/01/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.