Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2020/95 Esas 2020/42 Karar Sayılı İlamı

Davacı ... İnş. A.Ş. (Eski ünvanı:.... İnş. Gıda Tekstil San. ve Tic. Ltd. Şti.) ile davalılar 1-... 2-... arasındaki davadan dolayı ... 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 12.12.2016 gün ve 2014/1041 E.-2016/742 K. sayılı hükmü onayan Dairemizin 07.02.2019 gün ve 2018/31 E.-2019/476 K. sayılı ilamı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, eser sözleşmesinin gereği gibi ifa edilmemesi sebebiyle tazminat ve cezai şart istemlerine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne dair verilen kararın davalılar vekilince istinaf edilmesi üzerine, ... Bölge Adliye Mahkemesi 15. Hukuk Dairesi’nce davalılar vekilinin istinaf talebinin kabulü ile ... 2. Asliye Ticaret Mahkemesi"nin 12.12.2016 tarih ve 2014/1041 Esas, 2016/742 Karar sayılı kararının kaldırılarak davanın esastan reddine dair verilen karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizce temyiz incelemesi neticesinde 07.02.2019 tarihli, 2018/31 Esas, 2019/476 Karar sayılı ilam ile hükmün onanmasına dair kesin olarak verilen karara karşı bu kez davacı vekilince karar düzeltme isteminde bulunulmuştur.
Dairemizin onama kararına karşı karar düzeltme yoluna başvurulmuş ise de; bu talebin hukuki bir dayanağı bulunmamaktadır. 1086 sayılı HUMK"da temyiz ve karar düzeltme olarak iki aşamalı yasa yolu bulunmakta birlikte 6100 sayılı HMK"da istinaf yasa yolu ve sonrasında temyiz yasa yolu düzenlenmiş, ancak karar düzeltme aşamasına yer verilmemiş böylece istinaf ve temyiz olarak iki aşamalı yasa yolu sistemi benimsenmiştir. Bu durumda HMK hükümlerine göre temyiz sonucu Yargıtay"ca verilen karara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi mümkün olmadığından talebin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin karar düzeltme talebinin REDDİNE, ve HUMK’nın 442. maddesi hükmünce 384,00 TL para cezası ile bakiye 20,80 TL red harcının karar düzeltme isteyen davacıya yükletilmesine, 13.01.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.