Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2019/232 Esas 2020/54 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 10/10/2005-17/11/2006 tarihleri arasında geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, bozmaya uyarak ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılar vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.
KARAR
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalılar vekillerinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine,
2- Dava, davacının 10/10/2005-17/11/2006 tarihleri arasında davalı işverene ait iş yerinde geçen ve Kuruma bildirilmeyen sigortalı çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne hükümde yazılı şekilde karar verilmiştir.
Somut olayda, bakiye harcın terkin sınırı altında kaldığı anlaşıldığından alınmasına yer olmadığına hükmedildiği anlaşılmaktadır.
Bakiye harcın davalı işverenden tahsiline karar verilmesi gerekirken de terkin sınırı altında kalması sebebiyle alınmasına yer olmadığına karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Ne var ki bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, HMK 370/2. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle; Hüküm fıkrasının bakiye harca ilişkin 5. bendinin tamamen silinerek yerine, “5- Karar tarihi itibari ile alınması gereken 27,70-TL harçtan peşin alınan 25,20-TL harcın mahsubu ile 2,50-TL bakiye harcın davalı işveren Belediyeden tahsili ile hazineye irat kaydına,” yazılmasına ve hükmün düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden davalı ..."na iadesine , 13/01/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.