Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 22/3, 31/3, 62/1, 50/3, 50/1-a, 52/2-4 . maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan suça sürüklenen çocuğun mahkumiyetine ilişkin hüküm suça sürüklenen çocuk müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, suça sürüklenen çocuk müdafinin, müvekkilinin başından beri suçu kabul ettiğine bu nedenle verilen cezanın yüksek olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Dosya içeriğine göre, suça sürüklenen çocuğun idaresindeki otomobille meskun mahalde, gece vakti saat 05.55 sıralarında, aydınlatmanın olduğu virajlı ve iniş eğimli yolda virajı alamayarak karşı şeride geçmesi sonucu karşı şeritten gelen minibüsle çarpışması şeklinde gerçekleşen olayda; suça sürüklenen çocuğun 07.48 de yapılan ölçümünde 34 promil alkollü olduğu, her saat başı alkol miktarının 0,15 promil düştüğü dikkate alındığında kaza saatinde yaklaşık 62 promil alkollü olacağı, suça sürüklenen çocukta tespit edilen alkol promil miktarının bilinçli taksir düzeyine ulaşmayacak boyutta olduğu anlaşıldığından hakkında bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması suretiyle suça sürüklenen çocuk hakkında fazla ceza tayini,
2-5275 sayılı Kanunun 106/4. maddesi gereğince, çocuklar hakkında hükmedilen adlî para cezasının ödenmemesi hâlinde, bu cezanın hapse çevrilemeyeceği ve aynı maddenin on birinci fıkrası hükmü gereğince uygulama yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup , suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 15.10.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.