Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/1518 Esas 2019/10201 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1518
Karar No: 2019/10201
Karar Tarihi: 14.10.2019

Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/1518 Esas 2019/10201 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle öldürme suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi, TCK'nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmediği için kanuna aykırıdır. Bu nedenle, hüküm BOZULARAK, TCK'nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması kararı verilmiştir. Kararda açıkça belirtilen kanun maddeleri; TCK'nın 85/1, 62/1, 51/3-6-7, 53/1 ve CMK’nın 223/8'dir.

12. Ceza Dairesi 2018/1518 E. , 2019/10201 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : Sanık ... hakkında; TCK"nın 85/1, 62/1, 51/3-6-7, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet
Sanık ... hakkında; CMK’nın 223/8. maddesi gereğince düşme

Taksirle öldürme suçundan sanık ...’nın mahkumiyetine ve sanık ... hakkında açılan kamu davasının düşmesine ilişkin hüküm, katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
A) Sanık ... yönünden;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılanlar vekilinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA;
B) Sanık ... yönünden;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılanlar vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden taksirle öldürme suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükümden TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 14/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.