Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/5752 Esas 2021/6431 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
(TÜKETİCİ MAHKEMESİ SIFATIYLA)


TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Bismil 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 03.07.2019 tarih ve 2016-518/206 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
6100 sayılı HMK’nın Geçici 3. maddesinin 2. fıkrası gereğince somut olaya gereken 1086 sayılı HUMK’un 21/07/2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, temyize konu kararın verildiği 03.07.2019 tarihi itibariyle 3.200,00 TL"dir. Davacı yan, 2.812,89 TL’nin davalıdan tahsilini istemiş, mahkemece davanın kısmen kabulüne ile, 2.666,80 TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Davalı yanca karara karşı temyize başvurulmuşsa da mahkemece davalı aleyhine hükmedilen miktarın yukarıda belirtilen Yasa hükmü uyarınca temyiz sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. Bu itibarla, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin miktar itibariyle reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin miktardan REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 22/11/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.