MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık ...’nin yokluğunda verilen hükmün, sanığın karar tarihinde cezaevinde olması nedeniyle 13.11.2013 tarihinde cezaevine tebliğ edildiği, ancak Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.02.2007 gün 5/46-39 sayılı kararında da açıklandığı üzere, mahkemece 5271 sayılı CMUK"nın 232/6. maddesi uyarınca başvurulması olanaklı yasa yolunun, süresinin, başvuru yapılacak merci ile başvuru şeklinin hiçbir kuşkuya yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesi zorunlu olup; hükümde başka suçtan hükümlü olarak ceza infaz kurumunda bulunan sanığa Cezaevi idaresi aracılığı ile hükmün temyiz edilebileceği hatırlatılmadığından temyizin süresinde olduğu ve sanık ... (Böke)"un yokluğunda verilen hükmün 19.11.2013 günlü tebliğine ilişkin işlemlerin adı geçenin tebliğ tarihlerinde yurt dışında olduğu anlaşıldığından 7201 sayılı Yasanın 25. maddesi hükümleri uyarınca usulsüz olduğu ve bilahare tayin ettiği müdafiinin hükmü sanık ... yönünden süresinde temyiz ettiği ve yine sanık ..."ye ilişkin 19.11.2013 tarihli tebliğ işleminin de oğlu..."ye yapıldığı fakat...ye ilişkin dosyaya ibraz edilen sağlık kurulu raporuna göre özürlü olduğu ve bu sebeple anılan bu tebliğ işleminin de usulsüz olduğu, bu sebeple sanık ..."nin de öğrenme üzerine hükmü süresinde temyiz ettiği kabul edilerek yapılan incelemede:

5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamada, toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıklara yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonucuna uygun şekilde vasfı tayin, temel cezayı teşdit gerekçesi ile azaltıcı sebebin nitelik ile derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre hükümlerde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık ... ile diğer sanıklar müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 20.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.