Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/35287 Esas 2018/19277 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/35287
Karar No: 2018/19277
Karar Tarihi: 20.09.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/35287 Esas 2018/19277 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı tarafın temyiz talebi, taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararların temyiz edilemeyeceği kesinlik sınırı nedeniyle reddedildiği belirtildi. Belirtilen kesinlik sınırının sadece dava konusu edilen taşınır malın veya alacağın değeri dikkate alındığı, faiz, icra (inkar) tazminatı, vekalet ücreti ve yargılama giderlerinin hesaba katılmadığı ifade edildi. Dosya içeriğinde yer alan miktarın kesinlik sınırı kapsamında kaldığından davalı tarafın temyiz istemi reddedildi. Kanun maddeleri olarak 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi ve mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427. ve 432. maddeleri açıklandı.

22. Hukuk Dairesi 2015/35287 E. , 2018/19277 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

1-Davalı temyizi yönünden;
Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir. Temyiz kesinlik sınırı belirlenirken yalnız dava konusu edilen taşınır malın veya alacağın değeri dikkate alınır. Faiz, icra (inkar) tazminatı, vekalet ücreti ve yargılama giderleri hesaba katılmaz.
Dosya içeriğine göre, hüküm altına alınan ve temyize konu edilen miktar, karar tarihi itibari ile kesinlik sınırı kapsamında kaldığından davalı vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427, 432. maddeleri uyarınca REDDİNE, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine,
2-Davacı temyizi yönünden;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edenlerden davacıya yükletilmesine, 20/09/2018 gününde oybirliği ile karar verildi.