Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/21481 Esas 2019/959 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/21481
Karar No: 2019/959
Karar Tarihi: 31.01.2019

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/21481 Esas 2019/959 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı taraf, 1.875,00 TL asıl alacak ve 1.485,00 TL işlemiş faiz olmak üzere toplamda 3.360,00 TL alacağın tahsili amacıyla başlatılan icra takibine vaki itirazın iptali isteğinde bulunmuştur. Mahkeme, davanın kısmen kabulü ile 1.875,00 TL asıl alacak üzerinden takibin devamına, asıl alacağın %20’si oranında hesaplanacak icra inkar tazminatının davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar vermiştir. Ancak, karar tarihinde temyiz ile ilgili parasal sınır 2.190,00 TL'yi geçmediği için, tarafların temyiz hakkı bulunmamaktadır. Bu nedenle, tarafların temyiz dilekçeleri reddedilmiştir. Kanun maddeleri ise, HUMK'nun 427/2 maddesi ve 5236 sayılı yasanın 19. maddesi olarak belirtilmiştir.

13. Hukuk Dairesi 2016/21481 E. , 2019/959 K.

"İçtihat Metni"

... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 03/03/2016 tarih ve 2015/371-2016/145 sayılı hükmün taraflar avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, 1.875,00 TL asıl alacak, 1.485,00 TL işlemiş faiz olmak üzere toplamda 3.360,00 TL alacağın tahsili amacıyla başlatılan icra takibine vaki itirazın iptali isteğinde bulunmuş, mahkemece 3.3.2016 tarihli kararında davanın kısmen kabulü ile 1.875,00 TL asıl alacak üzerinden takibin devamına, asıl alacağın %20’si oranında hesaplanacak icra inkar tazminatının davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, karar verilmiş; hüküm, davacı ve davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı ve davalı tarafından temyiz edilen miktarlar karar tarihi itibariyle 2.190,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince tarafların temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin tarafların ayrı ayrı temyiz dilekçelerinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı ve davalının temyiz dilekçelerinin ayrı ayrı REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde taraflara ayrı ayrı iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 31/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.