23. Hukuk Dairesi Esas No: 2017/775 Karar No: 2020/4400
Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2017/775 Esas 2020/4400 Karar Sayılı İlamı
23. Hukuk Dairesi 2017/775 E. , 2020/4400 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Mersin 1. Asliye Ticaret Mahkemesi
Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın esastan reddine yönelik verilen hükmün davalı vekilince duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine ilgililere çağrı kağıdı gönderilmişti. Belli günde tebligata rağmen taraflar adına gelen olmadığından onların yokluğunda incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten ve temyiz dilekçesinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü. - KARAR - Davacı vekili; müvekkili ile davalı arasında fason üretimi konusunda sözleşme düzenlendiğini, davacı tarafından müvekkiline ait fabrikaya getirilen malzeme üzerinde gerekli işlemin yapılmasına rağmen davalının sözleşmede kararlaştırılan edimi yerine getirmediğini, davalı ödemelerinden sonra kalan 86.183 TL"nin davalıdan tahsilini talep etmiştir. Davalı taraf, davaya cevap vermemiştir. Mahkemece; iddia, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacı ve davalı ticari kayıtlarının birbiriyle uyumlu olduğu, davalı kayıtlarında 6.400,88 TL bedelli virman kaydının dayanağının bulunmaması nedeniyle bu konuda davacı kayıtlarına itibar edildiği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir. Karara karşı davalı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi; fabrikada meydana gelen yangın nedeniyle emtianın zarar gördüğü, bu nedenle hapis hakkı kullanıldığına ilişkin davalı iddialarının yargılama sırasında ve süresinde ileri sürülmediği, sözleşmenin 16. maddesinin iddia edilen olaya uygun düşmediği ilk derece mahkemesi kararının isabetli olduğu gerekçesiyle istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir. Karar, davalı vekilince temyiz edilmiştir. Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi kararına ilişkin davalı vekilinin tüm temyiz sebeplerinin reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğininde Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 18.12.2020 tarihinde kesin olarak oy birliği ile karar verildi.