Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/9815 Esas 2018/4561 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/9815
Karar No: 2018/4561
Karar Tarihi: 18.04.2018

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/9815 Esas 2018/4561 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığa yöneltilen Taksirle yaralama suçu nedeniyle Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edildi. Ancak yapılan incelemede sanığa tebliğatın usulsüz yapıldığı ve temyiz süresinin öğrenmeyle başladığı tespit edildi. Dosyadaki iddianamede sanığın TCK'nın 89/4 ve 22/3 maddeleri gereği cezalandırılması istenmesine rağmen, hüküm TCK'nın 22/3. maddesi gereğince ek savunma hakkı tanınmadan verildiği için bozulması gerektiği yönündeki görüşe katılmadılar. Yargılamaya uygun olarak oluşan kanaat ve takdir sonucunda, sanık müdafiinin eksik incelemeye ve kusur durumuna yönelik temyiz itirazları reddedildi ve hüküm istemlere aykırı olarak onandı. Sanığın TCK'nın 89/1-2-4, 22/3, 62, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyeti gerçekleşti.
Kanun maddelerinin açıklamaları:
- TCK'nın 89/1-2-4 maddeleri, taksirle yaralama suçunu düzenlemektedir.
- TCK'nın 22/3 maddesi, ek savunma hakkını düzenlemektedir.
- TCK'nın

12. Ceza Dairesi 2016/9815 E. , 2018/4561 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1-2-4, 22/3, 62, 53/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa gerekçeli kararın en son bildirdiği adresine tebliğe çıkartıldığı, sanığa ait adresin kapalı olması nedeniyle öncelikle evrakın iade edildiği, sonrasında yine aynı adrese Tebligat Kanunu"un 35.maddesine göre teblig yapıldığı ancak 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10. maddesine 11.01.2011 tarihli ve 6099 sayılı Kanun"un 3. maddesi ile eklenen “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmüne göre, sanığın mernis adresine Tebligat Kanunu 21. maddesi kapsamında gerekçeli kararın usulüne uygun tebliğ edilip buna göre işlem yapılması gerekirken hatalı şekilde yapılan tebligatın usulsüz olduğu böylelikle temyiz süresinin öğrenmeyle başladığı, yasal süresinde olduğunun kabulü gerektiği değerlendirilerek yapılan incelemede:
Dosya kapsamında bulunan 05/09/2013 tarihli iddianamede sanığın TCK"nın 89/4, 22/3 maddeleri gereği cezalandırılması istenmiş olmakla, tebliğnamenin TCK"nın 22/3. maddesi gereğince ek savunma hakkı tanınmadan hüküm kurulduğuna ilişkin bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin eksik incelemeye, kusur durumuna ve ceza miktarına ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 18/04/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.