Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/1723 Esas 2018/4557 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : Sanık ... hakkında: Beraat

Taksirle öldürme suçundan sanıklar ... ve ..."nün mahkumiyetine ilişkin hükümler sanıkların müdafiileri tarafından, sanık ..."ın beraatine ilişkin hüküm ise katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1)Sanık ... hakkında kurulan beraat hükmünün temyizen incelenmesinde;
Kocaeli Devlet Hastanesinde ortopedi uzmanı olarak görev yapan doktor sanık ... hakkında taksirle öldürme suçundan açılan kamu davasına, Sağlık Bakanlığının katılan, vekilinin ise katılan vekili olarak kabulüne karar verilmiş ise de, suçtan doğrudan zarar görmeyen ..."nın katılma hakkının bulunmaması karşısında, hükmü temyiz yetkisi de bulunmayan kurum vekilinin hükme yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE;
2)Sanıklar ... ve ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmünün temyizen incelenmesine gelince ise;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık ... müdafiinin, eksik incelemeye, kusura, beraate ve TCK"nın 53/6. maddesine ilişkin, sanık ..."nün ise kusura, orantılı ceza verilmediğine ve TCK"nın 53/6. maddesine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanıklar hakkında hükmolunan 1 yıl 8 ay hapis cezasının TCK"nın 49/2. maddesi uyarınca kısa süreli olmaması nedeniyle, hükmün esasını teşkil eden kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm kısmında, hürriyeti bağlayıcı cezayı adli para cezasına çevirmenin yasal dayanağını oluşturan TCK"nın 50/4. maddesinin gösterilmemesi
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 2. bendinin 3. fıkrasında yer alan “TCK’nın 50/1-a. maddesi” ibaresinin “50/4,1-a maddesi” ibaresi ile değiştirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18/04/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.