Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/10034 Esas 2018/4556 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza) Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 62, 52/2. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik sanık müdafiinin yaptığı temyiz başvurusunun reddine yönelik karar sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK"nın 50. ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL"ye kadar (2000 TL dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ile 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL Dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, bu kapsamda, mahkeme tarafından 04.03.2010 tarihinde verilen 1.500 TL adli para cezasından ibaret mahkumiyet hükmüne karşı, suç niteliğine ilişkin de herhangi bir temyiz istemi bulunmadığından, yerel mahkemece verilen temyiz isteğinin reddine ilişkin karara karşı yapılan temyiz talebinin, tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, Yerel mahkemenin redde ilişkin kararının ONANMASINA, 17/04/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.