Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/8748 Esas 2016/353 Karar Sayılı İlamı

22. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/8748
Karar No: 2016/353
Karar Tarihi: 14.01.2016

Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/8748 Esas 2016/353 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ankara 24. Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen davada, sanıklar E.T. ve N.Ö. hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet hükümlerine çarptırıldı. Ancak dosyada yeterli delil bulunmayan suça iştirak eden S.Y. ise beraat etti. Mahkeme, sanıkların adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığını belirterek bu yöndeki temyiz istemini reddetti. Ancak, hırsızlık suçuna yönelik kararına ilişkin olarak, sanıkların suçu kabul etmemesi ve kesin bir delilin olmaması nedeniyle yetersiz gerekçeyle hüküm verildiği gerekçesiyle, sanıklar E.T. ve N.Ö.'ün itirazlarını yerinde görerek hükümlerin bozulmasına karar verdi. Karar 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'a eklenen geçici 2. madde ile 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddelerine atıfta bulunmaktadır.

22. Ceza Dairesi 2015/8748 E. , 2016/353 K.
"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 2 - 2012/149906
MAHKEMESİ : Ankara 24. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 26/03/2012
NUMARASI : 2011/344 (E) ve 2012/401 (K)
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, kararların nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
I-) Sanıklar hakkında işyeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde:
İşyeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanıklar E.. T.. ve N.. Ö.."un temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE,
II-) Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde:
Dosya kapsamına göre diğer temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanıkların yargılamanın tüm aşamalarında atılı suçu kabul etmeyerek suça konu aracı kiraladıktan sonra emaneten kararı temyiz etmeyen sanık S.. Y.."a verdiklerine dair beyanları ile sanıkların atılı suçu işlediklerine ilişkin, kiralama sözleşmesi dışında, başkaca her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilememesi karşısında; yetersiz gerekçeyle sanıkların hükümlülüğüne karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar E.. T.. ve N.. Ö.."un itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı isteme uygun olarak BOZULMASINA, 14/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.