Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2015/798 Esas 2015/2960 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ :Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı (kadın) tarafından, yararına hükmedilen nafaka ve tazminatların miktarları yönünden, davalı (koca) tarafından ise, davacı (kadın) yararına hükmedilen tedbir ve yoksulluk nafakası ile maddi ve manevi tazminatlar, kendi tazminat isteklerinin reddi ve kişisel ilişki süresi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacının tüm, davalının ise aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Toplanan delillerden davacının çalıştığı, düzenli, sürekli ve asgari yaşam gereksinimlerini karşılamaya yeterli gelirinin bulunduğu, boşanmakla yoksulluğa düşmeyeceği anlaşılmaktadır. Türk Medeni Kanunu"nun 175. maddesi koşulları oluşmamıştır. Davacının yoksulluk nafakası isteğinin reddine karar vermek gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
3-Mahkemece kocanın eşine uyguladığı şiddet ve psikolojik baskı nazara alınarak kadın yararına manevi tazminat takdir edildiği görülmektedir. Fiziki şiddet olayının kadın hamile iken gerçekleştiği, bu tarihten sonra evlilik birliğinin uzun süre devam ettiği anlaşılmaktadır. Devam eden süre içerisinde şiddetin tekrarlandığına ilişkin bir delil mevcut değildir. Bu durumda kocadan kaynaklanan kadının kişilik haklarına saldırı niteliğinde bir davranışın varlığı ispatlanamamıştır. Bu haliyle manevi tazminat isteğinin reddine karar vermek gerekirken, yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi doğru değildir.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2 ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz ilam harcının temyiz eden davacıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 123.60 TL temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran davalıya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 26.02.2015 (Per.)