9. Ceza Dairesi Esas No: 2021/272 Karar No: 2021/1095 Karar Tarihi: 04.03.2021
Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/272 Esas 2021/1095 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, bir boşanma davasının vekili olarak görev yaparken müvekkilini bilgilendirmeden davayı takip etmemiş ve sonuçlanan kararın istinaf yoluna başvurulmaması sonucunda müvekkilinin aleyhine kesinleşmesine neden olmuştur. Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü, delillerin son soruşturma için yeterli olduğunu belirterek kararın bozulmasını talep etmiştir. Ancak yapılan inceleme sonucunda, verilen kararın usul ve yasaya uygun olduğu anlaşılmıştır ve kanun yararına bozma istemi reddedilmiştir. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri şunlardır: 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 309. maddesi.
9. Ceza Dairesi 2021/272 E. , 2021/1095 K.
"İçtihat Metni"
Görevi kötüye kullanma suçundan sanık ... hakkında son soruşturmanın açılmasına yer olmadığına dair Nevşehir 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 30/12/2019 tarihli ve 2019/263 Esas, 2019/483 sayılı Kararının; Dosya kapsamına göre, Eskişehir Barosuna kayıtlı avukat olan sanığın, davalı (birleşen davacı) vekili sıfatıyla takip ettiği Kırşehir Aile Mahkemesinin 2015/293 esasına kayden görülen boşanma davası kapsamında; bahse konu davanın duruşmalarına katılmayıp takip etmeyerek dava süreci ile ilgili müvekkilini bilgilendirmediği, yapılan yargılama sonunda belirtilen asıl davanın kabulü ile birleşen davanın kısmen reddine dair 06/06/2017 tarih ve 2017/499 sayılı aleyhe kararı 07/09/2017 tarihinde tebellüğ ettiği halde, istinaf yasa yoluna başvurmadığı, şikayet olunan avukatın, mahkemece verilen karar sonrasında öncelikle müvekkili ile görüşüp bilgi vererek kanaatini açıkladıktan sonra bu konuda şikâyetçinin talimatı ile hareket edip, istinaf yasa yoluna başvurulmaması konusunda görüş birliğine varılması durumunda yazılı talimat alarak sorumluluğunu yerine getirmesi gerektiği hâlde, müvekkilinin yazılı talimatı olmaksızın aleyhe karara karşı istinaf başvurusunu yapmayarak müvekkili aleyhine verilen kararın kesinleşmesine sebebiyet verdiği, mevcut delillerin son soruşturmanın açılması için yeterli olduğu, delillerin takdir ve değerlendirilmesinin de son soruşturma aşamasında davayı görecek olan mahkemesine ait bulunduğu gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü ifadeli 07/12/2020 gün ve 94660652-105-50-7191-2020-Kyb sayılı Kanun yararına bozmaya atfen Yargıtay C.Başsavcılığından tebliğname ile Daireye ihbar ve dava evrakı ile birlikte tevdi kılınmakla dosya incelendi; Gereği düşünüldü: Kırşehir Aile Mahkemesinin 2015/293 Esas, 2017/499 Karar sayılı kararına karşı müşteki Hanife Toprak tarafından istinaf kanun yoluna gidilmesi ve tüm dosya kapsamına nazaran son soruşturmanın açılmasına yer olmadığına dair Nevşehir 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 30/12/2019 tarihli ve 2019/263 esas, 2019/483 sayılı Kararın usul ve yasaya uygun olduğu anlaşıldığından, bu karara yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİNE, 04/03/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.