Hakaret - tehdit - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2019/6921 Esas 2020/53 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6921
Karar No: 2020/53
Karar Tarihi: 13.01.2020

Hakaret - tehdit - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2019/6921 Esas 2020/53 Karar Sayılı İlamı

Özet:

18. Ceza Dairesi'nin 2019/6921 E. sayılı ve 2020/53 K. sayılı kararı, tehdit ve hakaret suçlarından verilen hükümlerin temyiz edilmesi sonucu incelenmiştir. Sanık ...'nın tehdit suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karara yalnızca itiraz yolu açık olup, yapılan başvurunun bu doğrultuda değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Sanıklar ... ve ... hakkında kurulan hakaret suçlarına ilişkin hükümler ise, Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçilmiştir. Kararda, kanuna aykırı olarak hakaret suçunun karşılıklı olarak işlenmesi halinde ceza vermekten vazgeçilmesine karar verilmesi yerine, ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilmesi gerektiği belirtilmiş ve bu nedenle kararın ilgili kısımlarının düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 129. maddesi (Hakaret suçu)
- CMK'nın 223/4-c maddesi (Ceza verilmesine yer olmadığı kararı)
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ve fıkrası
- 1412 sayılı CMK’nın 322. maddesi (Hükümlerin düzeltilerek onanması)

18. Ceza Dairesi 2019/6921 E. , 2020/53 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, tehdit
HÜKÜMLER : Hükmün açıklanmasının geri bırakılması, ceza vermekten vazgeçilmesine

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi, kararın niteliği ile suç tarihine göre , dosya görüşüldü:
1- Sanık ... hakkında, katılan ...’e yönelik tehdit suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karara karşı yalnızca itiraz yolu açık olup, yapılan başvurunun bu doğrultuda değerlendirilmesinin gerekli bulunduğu,
Anlaşıldığından, sanık ...’nın tebliğnameye uygun olarak, temyiz davası isteği hakkında bir KARAR VERMEYE YER OLMADIĞINA,
2-Sanıklar ... ile ... hakkında hakaret suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde ise,
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre, yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
TCK"nın 129. maddesi uyarınca hakaretin karşılıklı olarak işlendiğinin kabul edilmesi halinde, CMK"nın 223/4-c maddesi gereğince “ceza verilmesine yer olmadığı” kararı verilmesi gerekirken “ceza vermekten vazgeçilmesine” şeklinde karar verilmesi,
Kanuna aykırı ve katılan sanık ... müdafii ile katılan sanık ...’nın temyiz itirazları bu itibarla yerinde ise de, bu aykırılık yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bir yanılgı olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMK’nın 322. maddesi uyarınca, kararın ilgili kısımlarının “sanıklar hakkında TCK’nın 129/3. ve CMK’nın 223/4-c maddeleri gereğince ceza verilmesine yer olmadığına” biçiminde değiştirilmek suretiyle tebliğnameye uygun olarak HÜKÜMLERİN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13/01/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.