MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 17.11.2014 gününde verilen dilekçe ile ortaklığın giderilmesi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 22.06.2015 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

_ K A R A R _

Dava, ortaklığın giderilmesi isteğine ilişkindir.
Mahkemece ortaklığın satış suretiyle giderilmesine karar verilmiştir.
Hükmü davalılar vekili temyiz etmiştir.
Hükmün verilmesinden ve kararın temyizinden sonra davacı vekili 27.01.2016 tarihli dilekçe ile davadan feragat ettiklerini, davalı tarafında temyizden feragat etmesi halinde verilen feragati kabul ettiklerini, dava konusu taşınmazlarla ilgili rızai paylaşım neticesinde davanın konusu kaldığını beyan etmiştir.
Davacı vekili Av. ..."ın dosyadaki ... Noterliğinin 03.11.2014 tarihli ve 12369 yevmiye numaralı vekaletnamesinde davadan feragat yetkisi olduğu anlaşılmıştır.
Davalılar vekili 27.01.2016 havale tarihli dilekçesi ile temyizden feragat etmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 19.12.2012 tarihli ve 2012/13-1369 Esas, 2012/1221 sayılı Kararının gerekçesinde ayrıntılı olarak açıklandığı üzere, kural olarak davadan feragatin temyiz isteğinden vazgeçme yanında daha geniş kapsamlı olduğu aşikârdır. Zira birincide temyiz dilekçesinin reddine karar vermekle yetinilecek, diğerinde ise feragatin hukuki niteliği gereği bu konuda karar verilmek üzere mahkeme kararı bozulacaktır. Aynı zamanda verilen bu iki dilekçenin birbirinin devamı niteliğinde olduğu ve davadan feragatin bir yerde temyizden feragat isteğini de içereceği görüşüyle davadan feragat isteği esas alınarak çözüme ulaşılması gerektiği görüşü benimsenmiştir.
HMK"nın 307. maddesinde feragatin, davacının talep sonucundan kısmen veya tamamen vazgeçmesi olduğu belirtilmiştir. Aynı kanunun 308. maddesi gereğince de kabul, davacının talep sonucuna davalının kısmen veya tamamen muvafakat etmesidir. Kabul, ancak tarafların üzerinde serbestçe tasarruf edebilecekleri davalarda hüküm doğurur.
HMK"nın "Feragat ve kabulün şekli" başlıklı 309. maddesi hükmüne göre de feragat ve kabul, dilekçeyle veya yargılama sırasında sözlü olarak yapılır. Feragat ve kabulün hüküm ifade etmesi, karşı tarafın ve mahkemenin muvafakatine bağlı değildir. Kısmen feragat veya kabulde, feragat edilen veya kabul edilen kısmın, dilekçede yahut tutanakta açıkça gösterilmesi gerekir. Feragat ve kabul, kayıtsız ve şartsız olmalıdır.
Yukarıda belirtildiği üzere feragatin kati bir hükmün hukuki neticelerini hasıl edeceği hükme bağlanmıştır. Yine belirtmek gerekir ki feragatin geçerliliği karşı tarafın muvafakatine bağlı değildir. Etkisini onu yapanın tek yönlü irade beyanı ile doğurur. Bu nedenle mahkemece verilen kararın davacının davadan feragati hakkında mahkemesince bir karar verilmek üzere bozulması gerekir. Yargıtay"ın yerleşik uygulamaları da bu yöndedir (11.04.1940 tarihli ve 70 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 27.05.1992 tarihli ve 1992/2-250/364 sayılı Kararı).
Açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin yukarıda belirtilen 27.01.2016 tarihli davadan feragat istemini içerir dilekçesi incelenerek sonucuna göre mahkemece bir karar verilmek üzere hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair hususların şimdilik incelenmesine yer olmadığına, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine, 22.02.2016 gününde oybirliği ile karar verildi.