MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 24/03/2015 tarih ve 2014/384-2015/121 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı ...’nin müvekkili şirketin eski müdürü olduğunu, davalıların dava dışı şirkete olan şahsi borçları nedeniyle davalılar hakkında icra takibi başlatıldığını, davalı ...’nin müdürlük yetkisini kullanarak şirket adına almış olduğu teminat mektubunu icra dosyasına ibraz ettiğini, borcun ödenmemesi üzerine teminat mektubu bedeli olan 43.880,59 TL’nin tahsil edildiğini, anılan bedel kadar müvekkili şirketin zarara uğradığını ileri sürerek, anılan bedelin banka hesabına yatırılmasını talep etmiş, daha sonra talebini ıslah ederek anılan bedelin temerrüt faizi ile birlikte davalılardan tahsili ile müvekkiline ödenmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece uyulan bozmaya göre, şirket eski yöneticisi hakkında dava açılmış olması ve davalı ..."in savunmasını kanıtlayamaması gerekçesiyle, davanın kabulü ile 43.880,59 TL"nin 19.10.2011 tarihinden itibaren değişen oranlarda yasal faizi ile davalılardan müteselsilen alınarak davacıya verilmesine, karar verilmiştir.
Kararı davalılar vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalılar vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2.248,40 TL temyiz ilam harcının temyiz edenlerden alınmasına, 04/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.