Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/10124 Esas 2020/1071 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/10124
Karar No: 2020/1071
Karar Tarihi: 16.01.2020

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/10124 Esas 2020/1071 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen mahkumiyet kararına dair herhangi bir temyiz istemi bulunmayan dosya incelenerek hırsızlık suçuyla ilgili yapılan incelemede; dosyaya göre suçu işleyen çocukların cezalarıyla ilgili bazı hatalar tespit edilmiştir. Bu hatalar şöyledir: suça sürüklenen çocukların işledikleri fiillerin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneklerinin olup olmadığının takdiri bakımından sosyal inceleme raporu alınmadan veya alınmaması durumunda gerekçesi kararda gösterilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması, suçu gece işlediğinden bahisle artırım yapılırken yasal ve yeterli gerekçe gösterilmeden ceza en fazla üçte bire kadar artırılabilir olmakla birlikte suça sürüklenen çocukların cezasının anılan madde uyarınca üst had olan 1/3 oranında arttırılması kararının verilmesi. Bu nedenle karar bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 143. maddesi (Suçun Niteliğine Göre Artırım)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 145. maddesi (Değeri Az Olan Şeyi Çalma)
- 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu'nun 35. maddesi (Çocuk Suçluların Cezalandırılması)
- Çocuk Koruma Kanunu'nun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkındaki Yönetmeliğin 20 ve 21. maddeleri (Sosyal İnceleme Raporu Alınması)

2. Ceza Dairesi 2019/10124 E. , 2020/1071 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Mala zarar verme suçuna ilişkin olarak mahkemece verilen 22.06.2015 tarihli ek karara yönelik herhangi bir temyiz isteminin bulunmadığı belirlenerek, hırsızlık suçuna ilişkin yapılan incelemede;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
1-Müşteki beyanı, kolluk tutanakları ve dosya kapsamına göre; müştekinin aracını saat 15.30 da ikametinin önüne kilitleyerek parkettiği ve aynı gün saat 21.00 de dışarı çıktığında hırsızlığı farketmesi üzerine saat 21.47 de emniyet ekiplerine durumu bildirdiğinin ve şüphe üzerinde suça sürüklenen çocukların başka yerde yakalandıklarının anlaşılması karşısında; hırsızlık suçunun gece vakti işlendiğine dair delillerin nelerden ibaret olduğu karar yerinde denetime olanak verecek şekilde açıklanıp tartışılmadan suça sürüklenen çocuklar hakkında 5237 sayılı TCK"nın 143. maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayin edilmesi,
2-21.02.2014 tarihli takdir-i kıymet tutanağına ve dosya kapsamına göre; müştekinin aracından çalınan teybin değerinin 70 TL olduğunun anlaşılması karşısında, suça sürüklenen çocuklar hakkında TCK"nın 145. maddesinin uygulanması gerekip gerekmediğinin tartışılmaması,
3-Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.11.2018 tarihli ve 2016/6-986 E., 2018/554 K. sayılı içtihadında belirtildiği üzere 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu"nun 35. maddesi ve Çocuk Koruma Kanunu"nun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkındaki Yönetmeliğin 20 ve 21. maddeleri uyarınca; fiil işlendiği sırada 15-18 yaş grubu içerisinde bulunan suça sürüklenen çocukların işledikleri fiillerin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneklerinin olup olmadığının takdiri bakımından, mahkemece sosyal inceleme raporu alınmadan veya alınmaması durumunda gerekçesi kararda gösterilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
4- Kabule göre de; suça sürüklenen çocuklar hakkında temel cezanın alt sınırdan belirlenmesi karşısında, suçu gece işlediğinden bahisle artırım yapılırken, 5237 sayılı TCK"nın 143. maddesi uyarınca ceza en fazla üçte bire kadar artırılabilir olmakla birlikte, suça sürüklenen çocukların cezasının anılan madde uyarınca üst had olan 1/3 oranında arttırılmasına karar verilirken yasal ve yeterli gerekçe gösterilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuklar müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 16.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.